مواضع جهت‌دار مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی درباره برنامه هسته‌ای ایران، بیش از گذشته اثبات کرد رافائل گروسی، آژانس و تمام چارچوب‌های حرفه‌ای آن را به بیراهه کشانده است.
به گزارش مشرق، گفته های اخیر گروسی در مصاحبه با «فایننشال تایمز» در وضعیت حساس کنونی جهانی جدای آنکه به شدت حیثیت دیپلماتک او را زیر سوال برده است، می تواند زنگ خطر برای اعتبار آژانس در مساله ثبات هسته ای در جهان و سیاست های منع اشاعه را به صدا درآورد.
مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در ادامه رویکرد مغرضانه خود علیه تهران، روز پنجشنبه در مصاحبه با نشریه «فایننشال تایمز» از دنیا خواسته است توجهاتش را از جنگ غزه به سوی برنامه هسته‌ای ایران منتقل کند. گروسی طی اظهاراتی بی ربط که مغایر با اصول کاری اوست با بی‌فایده خواندن برجام، خواهان یک توافق با چارچوب جدید با ایران شده؛ چیزی که گروسی آن را «برجام ۲» می خواند.
گروسی همچنین مدعی شد به دلیل معطوف شدن تمام توجهات جهانیان به جنگ رژیم صهیونیستی علیه نوار غزه و حماس، دنیا نباید خطرات تمایلات اتمی ایران را دست‌کم بگیرد. دیپلمات آرژانتینی از سران قدرت‌های جهانی خواست گفت‌وگوها با ایران را از سر بگیرند و به خطراتی که انباشت اورانیوم غنی‌شده ایران دارد بیشتر توجه کنند.
مدیرکل آژانس اتمی اظهار داشت: «باید به نحوی سیستم گفت‌وگو با ایران را بازآفرینی کرد. البته قطعا ممکن است توجهات به چیز دیگری [جنگ غزه] باشد ولی این، مساله را حل نمی‌کند». گروسی ادامه می دهد شاید گفت‌وگوها با ایران به یک چارچوب جدید نیاز داشته باشد تا اینکه بخواهند همان توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ را احیا کنند. وی در این باره گفت: «تلاش برای قرار دادن یک توافق هسته‌ای در چارچوب برجام، فایده‌ای ندارد. می‌توانید دوباره به آن برجام بگویید ولی باید برجام شماره ۲ یا چیز دیگری باشد، زیرا نیاز به تطبیق [با شرایط جدید] دارد».
مدیر کل آژانس در پایان گفته است: «ما از کسی نمی‌خواهیم به ایران فشار بیاورد، بلکه می‌خواهیم تهران با ما تعامل کند. برای موفقیت این منظور، به حداقل اجماع بین‌المللی بر سر اینکه ایران باید واقعا با ما همکاری کند نیاز است».
این گفته‌ها از سوی بیانگر این است که مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای اصرار فراوانی بر شتاب بخشیدن به بی‌حیثیت کردن نهاد ناظر هسته ای سازمان ملل دارد. رافائل ماریانو گروسی حتی دیگر خود را ملزم به تحفظات کاری و حرفه‌ای در اصل رعایت بی‌طرفی نمی‌بیند. برای کسانی که گفتار و رفتار گروسی نسبت به ایران را حداقل طی ۲ سال گذشته رصد کرده، همسویی مدیرکل آژانس اتمی با رژیم صهیونیستی امری چندان غامض و دور از انتظار به نظر نمی رسد.
گروسی درست در وضعیتی خواستار توجه جهانی به اورانیوم‌های ایران می‌شود که رژیم صهیونیستی در عرض ۲ ماه، ۲ تهدید هسته ای را در جهان به نام خود ثبت کرده است. مقامات ارشد اسرائیلی از جمله وزیر میراث فرهنگی کابینه راست افراطی نتانیاهو در روزهای ابتدایی جنگ غزه، به صراحت بیان کردند باید غزه را با بمب اتم هدف قرار داد. همانطور که پیش از توفان الاقصی که نتانیاهو نخست‌وزیر این رژیم، ایران را در مجمع عمومی سازمان ملل، تهدید هسته‌ای کرد.
اما پس از این تهدیدات بی سابقه اتمی، هیچ کسی در جهان یک کلمه از رافائل گروسی به عنوان مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی که متعهد به اجرای ان‌پی‌تی (پیمان منع سلاح‌های کشتار جمعی) شده است، نشنید.
در حقیقت، موجودیتی که عضو NPT نیست، چندصد کلاهک اتمی در اختیار دارد است، درهای دیمونا؛ تاسیسات اتمی اش به روی بازرسان آژانس بسته است، نیت خود برای استفاده از سلاح هسته ای را احراز کرده و اراده استفاده از بمب را هم دارد ۲ تهدید معتبر اتمی انجام داده است، اما مدیر کل آژانس در عوض می خواهد جهان توجهات خود را ازغزه بردارد و دنبال توافق برجام پلاس با ایران باشد.
چه اتفاقی افتاده است که گروسی درباره اسرائیل خود را به دیدن و نشنیدن می زند اما خود را ملزم می داند به طور مرتب درباره ایران با رسانه های غربی گفت وگو ترتیب دهد و بیدارباش هسته ای بزند!
البته مواضع روز پنجشنبه گروسی بی‌ارتباط با درخواست رئیس سازمان انرژی هسته‌ای ایران نیست که از ناظر هسته‌ای سازمان ملل خواسته بود تمرکز خود را بر زرادخانه هسته‌ای اعلام‌نشده اسرائیل معطوف کند. به همین خاطر آقای مدیرکل به اصطلاح خواسته است رو به جلو فرار کند.
رافائل گروسی پیش از این نشان داده است که میزان نگرانی‌هایش با تل‌آویو کم و زیاد می‌شود، وقتی در بحبوحه مذاکرات وین میان ایران و ۱+۴ در اقدامی بحث‌برانگیز و خارج از هرگونه چارچوب حرفه‌ای و عرف سیاسی، به سرزمین‌های اشغالی سفر کرد تا دستورالعمل مقامات اسرائیلی را درباره برنامه هسته‌ای ایران اخذ کند، چه اینکه آژانس پرونده اماکن ادعایی فعلی را با کارسازی تل‌آویو وگزارش های اسرائیل علیه ایران باز کرده است.
مدیر کل آژانس البته قبل از اینها ثابت کرده در کدام سو ایستاده است؛ وقتی شهریور سال گذشته قبل از سفر به تل آویو در مصاحبه با فرانس۲۴ تصریح کرد از نظراتی که رژیم صهیونیستی درباره برنامه هسته‌ای ایران دارد آگاه است و به آنها احترام می‌گذارد!
رفتارهای خارج از عرف دیپلماتیک از سوی مدیرکل آژانس که نشان از عزم او برای تداوم حرکت در مسیر مخرب خود نسبت به ایران دارد، بیش از آنکه تهدیدی برای تهران باشد که وادار به تجدیدنظر در سیاست های هسته ای شود، اعتبار این نهاد بین‌المللی را زیر سوال می‌برد، کما اینکه در ماجرای پیمان اوکاس (قرارداد میان آمریکا، انگلستان و استرالیا مبنی بر فروش زیردریایی‌های هسته‌ای به کانبرا با هدف تهدید چین) و نقض فاحش NPT، این اتفاق افتاده است. مسئله ای که گروسی بعد از رفتارهای خود انتظارش را داشته باشد، این است که تهران نسبت به همکاری‌های خود-که با حسن‌نیت ایران فراتر از تکالیف و وظایف خود است- تجدیدنظر کند؛ وقتی داوری با شخصی مثل گروسی باشد که نه تنها بی طرف نیست که در طرف اشتباه ایستاده است.
از زمان تکیه زدن گروسی به صندلی آژانس، این نهاد بین المللی که وظیفه حساس منع اشاعه سلاح‌های کشتار جمعی را بر عهده دارد با سرعت زیادی به سمت سیاسی‌کاری و دخیل شدن در روندهای خارج از محدوده مرتبط با آژانس حرکت کرده است. این دیپلمات آرژانتینی، آژانس را به ابزاری در دست اهداف برخی کشورهای غربی تبدیل کرده است و حتی آقای مدیرکل ابایی ندارد چنین گزاره‌ای را به طور علنی افشا کرده و بر آن صحه بگذارد.
درست مشابه وضعیت دیگر نهادهای نظم کنونی و در حال کهنه شدن پساجنگ سرد، آژانس با گروسی در حال از دست دادن تمام صلاحیت‌های خود است؛ وقتی او سال گذشته گفت: من زیر فشارهای سیاسی زندگی می‌کنم! درباره ایران باشد یا اوکراین، همیشه تحت فشار سیاسی هستم.
