«نظریه‌پردازی» امری دشوار، پیچیده و دیریاب است.
قله‌ی رفیع دانش و اندیشه‌ورزی است.
هر کسی را توان فتح این قله نیست.
هر چند هدف نهایی بسیاری از نظام‌های آموزشی تربیت «نظریه‌پرداز» است، اما کسانی که بتوانند به این هدف نایل شوند، بسیار نادرند.
دشواری نظریه‌پردازی، در حوزه‌ی مسائل دینی و اسلامی، دو چندان است.
نخبگی یا مجاهدتِ علمی مضاعف می‌خواهد. بی‌جهت نیست که در ادبیات عالمان مسلمان، نام آن را «اجتهاد» گذاشته‌اند.
افزون بر آگاهی از مرزهای دانش در حوزه‌ای تخصصی، باید اطلاعات گسترده‌ای درباره‌ی دانش‌های مربوط به علوم اسلامی نیز داشت. به تعبیر دیگر، هم باید از آگاهی‌های درون‌رشته‌ای در سطح قابل قبولی برخوردار بود و هم از آگاهی‌های اسلامی در سطحی محققانه و اجتهادی.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
