روزنامه هم میهن، سراغ یکی از اعضای گروهک مطرود حضرت امام (نهضت آزادی) رفت و از قول وی تیتر زد: روند یکدست‌سازی پایان ندارد.
به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: روزنامه وابسته به کریاسچی، از قول عضو مرکزیت گروهک نهضت آزادی، به بررسی بیانیه این گروه علیه یکدست‌سازی پرداخت. مهدی معتمدی‌مهر گفته است: نهضت آزادی به عنوان حزبی ملی و اسلامی که همواره دغدغه منافع ایران را داشته است، احساس خطر کرده و این نگرانی را در بیانیه اخیر منعکس و یادآوری کرده است، اگرچه بحث حذف نیروهای سیاسی در دهه‌های گذشته نیز دیده می‌شد.
وی با استناد به عبارت جعل شده از سوی علی لاریجانی گفت: خالص‌سازی یک عنوان به ظاهر بهداشتی و مجعول و از معنا تهی‌شده است، برای اینکه بتواند جنبه‌های امنیتی استفاده از واژه یکدست‌سازی را پوشش دهد و این دو، تفاوتی با هم ندارد. آنچه که دارد محقق می‌شود، یکدست‌سازی و تمامیت‌خواهی و انحصارگرایی است تا هر نوع تفکر منتقد قدرت و هر جریان و سازمان مستقل از روند نو محافظه‌کاری را از عرصه مشارکت عمومی حذف کند.
معتمدی‌مهر افزود: تفاوت شاید در گستره و ماهیت یکدست‌سازی و انحصارگرایی باشد. در ابتدای انقلاب، جریانی که منتسب به نهضت آزادی و مهندس بازرگان و قائل به آزادی و حاکمیت ملت بود، اصولاً یک جناح متفاوت سیاسی در برابر جریان چپ اعم از خط امام یا چپ مارکسیستی تلقی می‌شد. خرداد ۱۳۷۶ و برآمدن جریان اصلاحات و ریاست‌جمهوری آقای خاتمی تعادلی ایجاد کرد. قدرت گرفتن احمدی‌نژاد در سال ۱۳۸۴ این روند را کند کرد و در سال ۱۳۸۸ آن را کاملاً متوقف کرد. با ریاست‌جمهوری آقای روحانی در سال ۱۳۹۲ مجدداً این چرخه به راه افتاد؛ و با روی کار آمدن دولت رئیسی، عرصه حذف و طرد نخبگان، نه تنها به لحاظ کمی شدت گرفت، بلکه وارد فاز جدیدی شد. وی در پاسخ این سؤال که «با توجه به تجربه‌هایی که نهضت آزادی دارد، آیا این امکان وجود دارد که حذف‌شدگان با هم به تعامل برسند؟»، گفت: آن چیزی که فعلاً به نظر می‌رسد، این است که مجموعه این حذف‌شدگان به نوعی همسویی رسیده و یا در این راستا قرار گرفته‌اند.
تیترسازی روزنامه مدعی اصلاح‌طلب از اظهارات عضو گروهک مطرود امام(ره) در حالی است که روزنامه اعتماد هفته گذشته، تیتر نخست خود را به این عبارت اختصاص داده بود: «اعتماد، با توجه به فضای سیاسی، اجتماعی کشور پیشنهاد می‌کند؛ بازگشت به سنت بنیانگذار».
اعتماد نوشته بود: از صاحب‌نظران و افراد مطلع و آگاه درخواست می‌شود با انعکاس سنت‌های حضرت امام(ره) به اتحاد و یکپارچگی اهتمام کنند. افراد مطلع و آگاه و صاحب‌نظران آشنا می‌بایست با نگارش مقاله، سخنرانی و با استفاده از ظرفیت‌های فرهنگی و هنری موجود در جهت رفع شبه‌هات خطرناک و جهل مرکب اقدام کنند. امیدواریم توفیق تبیین اندیشه، شخصیت و عملکرد امام‌خمینی(ره) و ارایه طرح «بازگشت به سنت بنیانگذار» برای نویسنده فراهم شود و برای نگارش یادداشت‌های بعدی همه صاحب‌نظران را به یاری می‌طلبم.
یکی از عملکردهای شاخص مکتب امام‌خمینی(ره) مرزبندی قاطع با نفاق گروهک نهضت آزادی پس از رو شدن دست این گروه التقاطی بود. استناد روزنامه هم میهن به اظهارات عضو گروهک مذکور برای القای یکدست‌سازی در حالی است که حضرت امام رحمت‌الله‌علیه سی‌ام بهمن ۱۳۶۶، در پاسخ نامه وزیر کشور درباره نهضت آزادی تاکید کردند: «در موضوع نهضت به اصطلاح آزادی مسائل فراوانی است که بررسی آن محتاج به وقت زیاد است. آنچه باید اجمالاً گفت آن است که پرونده این نهضت و همین‌طور عملکرد آن در دولتِ موقتِ اولِ انقلاب شهادت می‌دهد که نهضت به اصطلاح آزادی طرفدار جدی وابستگی کشور ایران به آمریکا است، و در این باره از هیچ کوششی فروگذار نکرده است… در هر صورت، به حسب این پرونده‌های قطور و نیز ملاقات‌های مکرر اعضای نهضت، چه در منازل خودشان و چه در سفارت آمریکا و به حسب آنچه من مشاهده کردم از انحرافات آنها، که اگر خدای متعال عنایت نفرموده بود و مدتی در حکومت موقت باقی مانده بودند ملت‌های مظلوم به ویژه ملت عزیز ما اکنون در زیر چنگال آمریکا و مستشاران او دست و پا می‌زدند و اسلام عزیز چنان سیلی از این ستمکاران می‌خورد که قرن‌ها سر بلند نمی‌کرد، و به حسب امور بسیار دیگر، نهضت به اصطلاح آزادی صلاحیت برای هیچ امری از امور دولتی یا قانونگذاری یا قضائی را ندارند؛ و ضرر آنها، به اعتبار آنکه متظاهر به اسلام هستند و با این حربه جوانان عزیز ما را منحرف خواهند کرد و نیز با دخالت بی‌مورد در تفسیر قرآن کریم و احادیث شریفه و تأویل‌های جاهلانه موجب فساد عظیم ممکن است بشوند، از ضرر گروهک‌های دیگر، حتی منافقین این فرزندان عزیز مهندس بازرگان، بیشتر و بالاتر است... نتیجه آنکه نهضت به اصطلاح آزادی و افراد آن چون موجب گمراهی بسیاری از کسانی که بی‌اطلاع از مقاصد شوم آنان هستند می‌گردند، باید با آنها برخورد قاطعانه شود، و نباید رسمیت داشته باشند.»
