یک نهاد رسمی فلسطینی اعلام کرد که از زمان توافق اسلو تاکنون، تعداد شهرک‌نشینان اشغالگر صهیونیست در سرزمین‌های اشغالی ۷ برابر شده است.
به گزارش مشرق، خبرگزاری فلسطینی سما امروز (یکشنبه) نوشت: توافقنامه های اسلو که ۳۰ سال از امضای آن می گذرد، تحت الشعاع امواج پی در پی اجرای طرح های شهرک سازی ویرانگر در سرزمین های اشغالی قرار گرفته همچنان چشم به اندک باقیمانده از سرزمین فلسطینی ها دوخته است به گونه ای که تعداد شهرک نشینان ساکن در کرانه باختری و از جمله قدس شرقی، از آن زمان تاکنون هفت برابر شده است.
روز ۱۳ سپتامبر ۱۹۹۳، آنچه اولین توافقنامه اسلو (توافقنامه اعلام اصول) نامیده شد در باغ کاخ سفید در واشنگتن امضا شد. در بیست و هشتم سپتامبر ۱۹۹۵ نیز توافقنامه موسوم به توافق مرحله ای میان فلسطین و اسرائیل در طابای مصر به امضا رسید که کرانه باختری رود اردن را به چند بخش تقسیم کرد: (الف) شهرها و قصبه‌های بزرگ فلسطینی. (ب) روستاها و شهرهای کوچک و (ج) بزرگ‌ترین بخش که برابر با حدود ۶۲ درصد مساحت کرانه باختری است و از نظر اداری و امنیتی تحت کنترل کامل رزیم صهیونیستی نهاده شد. این تقسیم بندی کرانه باختری، حساب نشده، تصادفی یا باری به هرجهت نبود، بلکه سال های بعد نشان داد که تا چه حد حساب شده، عمدی و هدفمند بود و چه اهدافی را در خود داشت.
منطقه ای که ج نامیده می شود، بر اساس توافق مرحله ای، به پایگاه تحقق طمع ورزی های رژیم اشغالگر تبدیل شد و بعنوان منطقه ای حیاتی برای پروژه شهرک سازی آن درآمد. ۹۹ درصد این منطقه به طور کامل از حیز استفاده فلسطینی ها حذف شد و مقامات رژیم اشغالگر به فلسطینی ها اجازه ساخت و ساز برای مقاصد مسکونی، تجاری یا صنعتی را در آن نمی دهند. این منطقه بیشترین بخش منابع طبیعی و همچنین منابع آب در کرانه باختری را در خود جای داده است و دشت های بزرگی دارد که پیش تر منبع درآمد کشاورزان فلسطینی بوده و اکنون ۷۰ درصد آن در محدوده مناطق شهرک نشینی تعریف شده است.
اولین موج شهرک سازی
این منطقه از ابتدا برای ساخت شهرک های اسکان مدنظر بوده است. این پروژه سه موج را پشت سر گذاشته و به نظر می رسد اکنون در مرحله چهارم و پایانی آن قرار داریم. موج اول در دوره حاکمیت حزب کارگر بین سالهای ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۷ بود که بالغ بر ۳۱ شهرک ساخته شد و مهمترین آنها در منطقه بیت المقدس بزرگ و گوش عتصیون در استان بیت لحم و و در دره اردن بود. به این شهرک ها باید، شهرک دیگری را اضافه کرد که در اراضی روستاهای ویران شده یالو، بیت نوبا و لطرون ساخته شد. و به این ترتیب تعداد شهرک نشینان دو هزار و ۸۷۶ نفر افزایش یافت. در آن زمان تمرکز شهرک سازی روی مناطق گوش عتصیون، دره اردن و منطقه بیت المقدس بزرگ بود و در سایر مناطق کرانه باختری تنها یک شهرک ساخته شد.
موج دوم
موج دوم شهرک سازی رژیم صهیونیستی در سرزمین های فلسطینی همزمان با تغییر عمده در سیاست شهرک سازی این رژیم با به قدرت رسیدن جناح راست افراطی به رهبری مناخیم بگین و پس از امضای توافقنامه صلح با مصر آغاز شد. رژیم صهیونیستی تا پایان دهه ۱۹۷۰، ۳۵ شهرک و تا پایان دهه ۱۹۸۰، ۳۴ شهرک در این مناطق ساخت. فعالیت های شهرک سازی در دوره پس از جنگ اول خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ که طی مذاکرات مادرید و واشنگتن بین طرف های فلسطینی و اسرائیلی، تشدید شد. به این ترتیب تعداد شهرک نشینان به ۱۰۷ هزار نفر افزایش یافت تا نسبت جمعیتی آنان از مجموع ساکنان کرانه باختری و نوار غزه به ۵.۳ درصد برسد.
موج سوم
موج سوم شهرک سازی در سرزمین های فلسطینی بعد از توافقات اسلو صورت گرفت و طی آن رژیم صهیونیستی دست به توسعه معابر و خیابانها و صدور دستورات نظامی برای مصادره زمین فلسطینیان زد، امری که بر خلاف نص توافقنامه اسلو بود که تصریح می کرد هیچ کدام از دو طرف مجاز نیستند اقدامات یک طرفه انجام دهند یا گامی بردارند که به تغییر وضعیت در کرانه باختری و نوار غزه منجر شود. این وضعیت تا به نتیجه رسیدن مذاکرات نهایی باید حفظ شود، اما رژیم صهیونیستی گویی با زمان مسابقه گذاشته بود تا طرف مقابل را در برابر واقعیت های عینی جدید بر روی زمین قرار دهد و در همین راستا کابینه های مختلف رژیم صهیونیستی، از توافقنامه هایی که با طرف فلسطینی امضا کردند بعنوان پوششی برای اجرای سیاست های توسعه طلبانه در ساخت شهرک های جدید استفاده می کردند و این وضعیت ادامه یافت تا این که تا پیش از انتخابات اخیر کنست در سال ۲۰۲۲ تعداد شهرک های صهیونیست نشینی که در کرانه باختری و نیز قدس شرقی ساخته شد به ۱۵۸ مجموعه رسید و ساکنان آن نیز به ۷۰۰ تا ۷۵۰ هزار تن افزایش یافتند.
آنچه گفته شد، به جز ۱۵ تا ۲۰ هزار شهرک‌نشین صهیونیستی است که در بیش از ۲۰۰ شهرک دیگر زندگی می‌کنند و در طول زمان به کانون پرورش سازمان‌های تروریستی یهودی، مانند سازمان‌های «شبیبه التلال» و «پرداخت بها» و دیگر سازمان هایی که نام خود را «شورش» گذاشته اند، تبدیل شده اند. بدین ترتیب بسط و گسترش شهرک سازی ها ادامه یافت و به مساحتی بالغ بر ۶۰۰ هزار دونم (دونم = یک هزار مترمربع) رسید که حدود ۱۲ درصد از مساحت کرانه باختری را تشکیل می دهد و باید به آن حدود دو میلیون دونم دیگر افزود که شامل مساحت مناطق تحت نفوذ شوراهای محلی شهرک های این منطقه است. به این ترتیب مساحت سرزمین های فلسطینی که تحت سیطره مستقیم شهرک های صهیونیستی قرار گرفت به حدود ۴۰ درصد از کل مساحت کرانه باختری رسید.
موج چهارم شهرک سازی
موج چهارم شهرک‌سازی های بی‌سابقه و مخرب رژیم صهیونیستی با به قدرت رسیدن راست‌های فاشیست و نئونازی در آخرین انتخابات کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی) که در نوامبر سال گذشته برگزار گردید، آغاز شد و هدف از آن افزایش تعداد شهرک نشینان ساکن در کرانه باختری از جمله بیت المقدس شرقی به حدود یک میلیون شهرک نشین طی دو سال آینده است. بزالل اسموتتریچ، وزیر دارایی و مدیر شهرک سازی در وزارت ارتش، نیز یک طرح برای توسعه شهرک سازی ها آماده کرده است که بر اساس آن قرار است ده ها پروژه شهرک سازی، از جمله ساخت و سازهای جدید و نیز شهرهای جدید و قانونی کردن حدود ۱۵۵ شهرک موجود و نیز مزراع دام پروری در قالب آن انجام شود.
خبرگزاری فلسطینی سما در ادامه گزارش خود آورده است: به همین دلیل، اسموتریچ دو هفته پیش درخواست کرد که بحث اعطای «مشروعیت» و قانونی کردن شهرک های صهیونیست نشین در برخی مناطق که قرار بود کنست آن را بررسی کند، فعلا به تعویق بیفتد تا طرح ویرانگر خود او ابعادش مشخص شود که در این خصوص با بن گویر و نتانیاهو هم نظر است. هم اکنون سرزمین های فلسطینی در بیت المقدس شاهد شهرکهای جدید سکونتگاهی مانند «تلبیوت جدید» و «کدمات صهیون»، ساخت جاده‌های کمربندی و راه اندازی قطار سبک، است. در بقیه استان‌های کرانه باختری نیز بازگشت و سکونت به شهرک‌هایی که سال ۲۰۰۵ توسط کابینه شارون در استان جنین تخلیه شد و همچنین استان های نابلس و رام الله و مناطق دیگر در کرانه باختری در جریان و رو به افزایش است.
در بخش دیگری از این گزارش آمده است: رژیم صهیونیستی برای این منظور، حدود ۳.۵ “شیکل” (نرخ برابری با دلار آمریکا ۲.۶۳) برای آماده سازی زیرساخت های لازم برای احداث چنین پروژه هایی از جمله تسریع در تکمیل تعدادی از جاده های کمربندی اختصاص داده است که شهرک نشینان را از تردد در مناطق فلسطینی بی نیاز می کند. بنیامین نتانیاهو نیز نه تنها مخالف این طرح ها نیست بلکه آنها را در چارچوب یک پروژه بلندمدت و ایجاد یک تحول بی سابقه در ساخت شهرک های صهیونیست نشین تشویق می کند.
اگر به زبان آمار مساله را روشن تر کنیم، متوجه بزرگی و گستردگی خطر گسترش شهرک سازی ها در کرانه باختری و از جمله بیت المقدس خواهیم شد. بر اساس آمار، جمعیت شهرک‌هایی که توسط اداره مرکزی آمار رژیم صهیونیستی و همچنین شورای شهرک‌ها در منطقه‌ای که «یهوده و سامره» نامیده می‌شود، اعلام شده است، تعداد شهرک‌نشینان کرانه باختری به جز بیت المقدس شرقی در زمان امضای توافق نخست اسلو در سال ۱۹۹۳ میلادی حدود ۱۱۵ هزار نفر بود این رقم در سال های ۱۹۹۹، ۲۰۰۵، ۲۰۱۰ و ۲۰۱۵ به ترتیب به بیش از ۱۷۷ هزار، ۲۴۹ هزار، ۳۱۳ هزار و ۳۸۸ هزار نفر رسید.
این رقم همچنین در سال ۲۰۱۸ به ۴۳۰ هزار رسید تا این که در پایان سال ۲۰۲۲ تعداد شهرک نشینان صهیونیست در کرانه باختری به بیش از نیم میلیون نفر رسید که در ۱۵۸ شهرک صهیونیست نشین ساکن هستند و ۲۴ مجموعه آن در بیت المقدس شرقی قرار دارد.
خبرگزاری سما در پایان این گزارش نوشت: به آمار این شهرک ها باید ۲۰۰ کانون سکونت صهیونیست ها و مزارع پرورش دام در بیت المقدس شرقی را افزود که به این ترتیب با بیش از ۷۵۰ هزار شهرک نشین صهیونیست در منطقه کرانه باختری روبرو هستیم که چندین برابر آمار مربوط به سال ۱۹۹۳ است.
