بلند شدم. خیلی خسته بودم. تلوتلو میخوردم. هوا تاریک تاریک بود. جلوی پایم را نمیدیدم. نتوانستم کفشهایم را پیدا کنم. همین طور بیهوا پاهایم را توی یک جفت کفش کردم و پاشنههایش را خواباندم. مجله خبری بهیان
همچنین ببینید
واکنش امام خمینی(ره) به آغاز رسمی جنگ ایران و عراق: امیدوارم کار به آنجا نرسد و اگر برسد دیگر بغدادی باقی نخواهد ماند
ملت ایران نباید خیال بکنند که جنگی شروع شده است و ما دست و پای …