ببینید | حرکت جنون‌آمیز مرد جوان وسط خیابان؛ نشستن روی سقف خودرو! مرد جوانی که بر روی سقف خودروی در حال حرکت در چوروم بالا رفت از خودرو سقوط کرد و مجروح شد. پس از اولین مداخله تیم های پزشکی در محل، جوان مجروح به بیمارستان آموزشی و تحقیقاتی ارول اولچوک دانشگاه هیتیت منتقل شد./İhlas Haber 261 33

آغاز کار «قمره» موسسه فیلم دوحه با ابراز همبستگی با مردم غزه موسسه فیلم دوحه گردهمایی «قمره» ۲۰۲۴ را با پیام همبستگی برای غزه آغاز کرد. به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین،موسسه فیلم دوحه (DFI) دهمین نشست استعدادها «قمره» را دیروز (جمعه) با تاکید سازمان دهندگان بر بحران انسانی در غزه آغاز کرد. قرار است حدود ۲۰۰ نفر از متخصصان بین‌المللی صنعت سینما در رویداد «قمره» قطر که از یکم تا ۶ مارس برگزار می‌شود، شرکت کنند تا ۴۰ پروژه توسط فیلمسازان نوظهور را جلو ببرند. فاطمه حسن الرمیحی مدیر عامل موسسه فیلم دوحه گفت: در حالی که ما پیشرفت خود را در پرورش صداهای جدید در سینما جشن می‌گیریم، با نسل‌کشی در غزه و تلاش‌های مداوم برای خاموش کردن صداهایی که علیه آن فریاد می‌زنند نیز مواجه هستیم. این نسل کشی فرهنگی یادآور عمیق مسؤولیت ما به عنوان یک جامعه جهانی است تا اطمینان حاصل کنیم همه صداها شنیده می‌شود و با زندگی‌ همه با عزت و احترام رفتار می‌شود. به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ددلاین،حسن الرمیحی یک روز پس از آن صحبت می‌کرد که خبر کشته شدن دست‌کم ۱۰۰ نفر از فلسطینی‌های حاضر در صف امداد غذایی در غزه توسط سربازان اسراییلی، منتشر شد. اسراییل گفته این رویداد برای زیر دست و پا ماندن رخ داده و سربازانش پس از احساس خطر از سوی جمعیت شلیک کردند. به گفته مقامات حماس در غزه، بیش از ۳۰ هزار فلسطینی در ۱۴۷ روز گذشته در این منطقه کشته شده‌اند. این ارقام در برخی مناطق تایید نشده اما لوید آستین، وزیر دفاع آمریکا روز پنجشنبه کشته شدن حداقل ۲۵ هزار زن و کودک را تایید کرد. حسن الرمیحی گفت: در حالی که وضعیت در فلسطین و کشورهای منطقه از جمله یمن، لبنان، سودان و سوریه همچنان رو به وخامت است، ایجاد بستری برای اذعان به شجاعت و مقاومت مبارزان علیه ظلم اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. وی افزود: موسسه فیلم دوحه همیشه به تحقق داستان‌های مهم و تقویت صداهای ناشنیده‌ای که ما را با انسانیت مشترکمان به هم مرتبط می‌کند، اختصاص یافته است. امسال چند پروژه که توسط فیلمسازان فلسطینی ارایه شده هم در «قمره» وجود دارد، از جمله فیلم «مغناطیس دردسر» احمد صالح، درباره نوجوانی که سوار بر الاغی خیالی از فلسطین به آلمان می‌رود. مستند «پسر خیابان‌ها» ساخته محمد المغانی، متولد غزه، درباره کودکی بدون تابعیت که در اردوگاه پناهندگان بیروت زندگی می‌کند، «اسطوره محمود» از مایار حمدان و شیما التمیمی درباره یک خانواده فلسطینی که ۶۰ سال است دوحه را خانه خود می‌نامند و اکنون در فکر حرکت بعدی خود هستند و سریال تلویزیونی «دیوف» به کارگردانی صالح سعدی درباره مهمانخانه‌ای خانوادگی در روستایی بادیه نشین. الیا سلیمان کارگردان و بازیگر فلسطینی که مشاور هنری موسسه فیلم دوحه است هم تاکید کرد که «قمره» فضایی برای تامل ارایه کرده است. او گفت: «قمره» این فرصت را فراهم می‌کند که بپرسیم برای پذیرفتن مسؤولیت چه باید کرد، و یک موضع اخلاقی درباره فیلم‌هایی که ما را قادر می‌سازد درباره نسل‌کشی‌ها، قتل‌عام‌ها و خشونت‌های وحشتناک در سراسر جهان بحث کنیم، ارایه می‌کند. وی افزود: زمان مناسبی است برای تفکر، مراقبه و دربرگرفتن یک لحظه مهم؛ اما شروع به گفت‌وگو و بحث در مورد زیبایی‌شناسی هم هست تا الهام و خلاقیت از دست نرود. برنامه مسترکلاس‌ها، جلسات انفرادی و گروهی «قمره» بعدازظهر جمعه با یک مسترکلاس توسط تونی کولت آغاز شد، که در آن او درباره سفر خود از محله‌ای از طبقه کارگر در سیدنی تا تبدیل شدن به ستاره هالیوود صحبت کرد. ۴۲ پروژه شرکت کننده از ۲۰ کشور؛ شامل ۱۳ فیلم بلند، ۱۱ مستند، ۱۱ فیلم کوتاه و ۷ سریال تلویزیونی یا آنلاین در مراحل مختلف تولید هستند. در میان این پروژه ها، ۱۱ پروژه توسط مدیران قطری یا مقیم قطر شکل می‌گیرد. «قمره» سنگ بنای فعالیت‌های موسسه فیلم دوحه است که در سال ۲۰۱۰ برای کمک به پرورش بخش فیلم و تلویزیون محلی و همچنین جامعه فیلمسازی مستقل گسترده‌تر در خاورمیانه و شمال آفریقا راه اندازی شد. امسال تونی کولت، کلر دنی، آتوم اگویان، مارتین هرناندز و جیم شریدان از جمله چهره‌های بین‌المللی هستند که برای همکاری با این رویداد راهی قطر می‌شوند. ۲۲۰۵۷

سیاست‌ورزی برره‌ای! کاش قانون انتخابات اصلاح شود کاش قانون انتخابات اصلاح شود: نامزدی نمایندگی مجلس ‌و ریاست جمهوری عمدتا از طریق احزاب باشد و منفردین نتوانند خیلی وارد رقابت شوند. انتخابات پرشورتر و معنادارتر می‌شود. برنامه‌ها رأی می‌آورد، نه وعده‌ و پول‌پاشی. دیوار حاشا بلند نیست و حزب نمی‌تواند عملکرد گذشته خود را منکر شود. زد و بندهای داخل مجلس هم به حداقل می‌رسد چون انضباط حزبی بر فراکسیون‌ها حاکم است. در باره تحزب در ایران نکات زیر قابل توجه است: ١- حزب، انضباط، تعهد، سلسله‌ مراتب، شفافیت، پاسخگویی و مسئولیت می‌آورد. حتی با وجود امکان عوامفریبی و پوپولیسم اما نسبت به بزن-در رویی‌های ممکن برای اشخاص حقیقی، محدودیت‌های فراوان دارد. ولی طبعا حاکمان و فعالانی که ژله‌ای بودن را می‌پسندند و از قِبَل آن نفع می‌برند اجازه نمی‌دهند احزاب واقعی شکل بگیرند. ٢- در تعداد حزب هم دچار ابتذال‌ایم. مطابق آمار وزارت کشور صدها حزب داریم! در تعریف وطنی، دارندگان مجوز از کمیسیون ماده ١٠ قانون احزاب را مساوی حزب می‌دانیم! آمریکا و انگلستان و فرانسه و هند و مصر و ترکیه مگر چند حزب دارند؟ این سیطره کمیّت و شهوت بی‌انتها به عددسازی و دستاوردسازی در تعداد ناشر کتاب و تعداد شرکت دانش‌بنیان و تعداد مقاله علمی خودارجاع و بی‌ارجاع و خیلی چیزهای دیگرمان هم هست! ٣- نسبت دادن شکل‌نگیری احزاب فراگیر به روحیه مردم ایران درست نیست چرا که پیشتر احزاب فراگیر با عمر نسبتا طولانی وجود داشته‌اند. ۴- حزب فقط با اسم و کادر رهبری و مرامنامه، حزب نمی‌شود. کادرسازی، قدرت‌خواهی(مبارزه انتخاباتی)، گفتمان‌سازی، نفوذ در لایه‌ها و قشرها، شبکه‌سازی و قدرت بسیج‌گری از ویژگی‌های رکنی آن است که بدون آنها حتی با وجود اسم و دفتر و دستک و بیانیه‌نویسی مسلسلی، حزب واقعی نمی‌شود. از این جهت، فرقه‌ها را هم شاید با تسامح بتوان حزب دانست چون عمدتا این ویژگی‌ها را در کنار ویژگی کانونی خود (شیدا پروری ومسخ‌کنندگی) دارند. مانوی‌ها و اصحاب اَلَموت از آن شمارند. در میان احزاب تاریخ معاصر، حزب توده و سازمان مجاهدین خلق (منافقین) تا قبل از فاز نظامی(١٣۶٠) را می‌توان احزاب موفق دانست. در این میان حزب توده که توانست در یک جامعه بشدت مذهبی، نضج بگیرد و چند دهه بماند و در اقشار ریشه بدواند و حتی سازمان افسران خود را در ارتش آنچنانی شکل بدهد کارستان کرده است. بقیه احزاب و از جمله سازمان مجاهدین خلق، عمری کوتاه داشته‌اند و حتی به فرض توفیقات مقطعی در این عداد نیستند. حزب جمهوری اسلامی و سازمان مجاهدین انقلاب هم قابل اعتنایند اما ستاره هر دو با دو دستگی داخلی رو به افول گذاشت و مثل بسیاری از کارهای پرانگیزه جوانمرگ شدند. جمعیت مؤتلفه هیأت‌های مذهبی و انجمن حجتیه نیز عملا کارکرد حزبی و نسبتا موفق داشته‌اند که اولی پس از انقلاب اسلامی، رسما لباس حزب هم پوشید و دومی ترجیح داد در سایه ادعای سیاست‌گریزی و با همه تضییقات و تنگناها کادر پروری و گفتمان‌سازی را ادامه دهد. ۵- سیاستگذاری و حزب مثل بازی مرغ و تخم‌مرغ است. این دور را می‌توان با سیاستگذاری درست کرد یعنی اگر واقعا به تحزب اعتقاد داریم و دنبال برنامه و انضباط و دیسیپلین (شخصی و جمعی) و شفافیت و پاسخگویی هستیم مقررات را اصلاح کنیم و بعضی ورودی‌ها را فقط از طریق احزاب، پذیرا باشیم. خود به‌خود احزاب واقعی شکل می‌گیرند و نیازی به یارانه و کاتالیزور یا احزاب دولت‌ساخته نیست. ضمنا احزاب روی کاغذ و فاقد حداقل‌ها و عملا غیرفعال اجازه ورود به بعضی مدارج را نداشته باشند. اینجا تعریف شاخص‌ اهمیت می‌یابد که البته خود مردم و اقبال‌شان بهترین و کافی‌ترین شاخص است. ۶- رنکینگ احزاب به‌سهولت انجام می‌گیرد. حزبی که وقتی فراخوان تجمع می‌دهد هزاران نفر حاضر می‌شوند (بدون کترینگ و اتوبوس بیت‌المال و کارت هدیه و شومن و کنسرت جانبی و قرعه‌کشی برای جایزه در انتهای مراسم)، حزبی که دفتر و آدرس و تابلو در مراکز استانها و شهرستان‌ها دارد (به شرطی که امنیتش هم تضمین باشد)، حزبی که حساب مشخص بانکی داشته باشد و تمام ورودی‌ها و خروجی‌هایش قابل حسابرسی (و بلکه انتشار) باشد، حزبی که ارگان رسمی رسانه‌ای داشته باشد قاعدتا با حزب‌نمایی که حتی مزدوران سایبری‌اش نام دقیق آن را نمی‌دانند متفاوت است. ٧- بازی تحزب، قواعد خودش را دارد و نمی‌شود با مدل شطرنج برره انجام بگیرد. اصولا استاندارد دوگانه، مضحک و البته مأیوس‌کننده است. ما در بیسوادی و بی‌اطلاعی کامل فقط یاد گرفته‌ایم به لیبرالیسم یا سوسیالیسم و سایر ایسم‌ها فحش بدهیم. قاعدتا در فحاشی و برجستگی رگ گردن، جایی برای اخذ (و لااقل درک) نکات مثبت آنان نیست. آیا قوانین ضد تراست و موضوع تضاد منافع و مالیات‌گیری‌های هنگفت از داراها و مبارزه با پولشویی و محدودیت کمک به کمپین‌های انتخاباتی و نظارت دقیق بر منابع تبلیغات انتخاباتی را همان لیبرال‌ها نگذاشته‌اند؟ در انتخابات اخیر خودمان، هزینه‌ها از کجا آمد؟ چرا رسانه‌های غیر بخش خصوصی به اسم اطلاع‌رسانی، رفتار سوگیرانه داشتند؟ (به سیاق دوره‌های گذشته) مگر منع قانونی ندارند؟ آیا مطمئنیم نیروهای مسلح به شکل سازمانی یا پرسنل این نیروها بصورت آتش به اختیار هیچ مداخله‌ای نداشته‌اند؟ (بماند که اصولا آتش به اختیار در امر سیاسی برای نیروهای نظامی و امنیتی معنا ندارد) یا اگر در دوره‌های گذشته داشته‌اند سابقه دادگاه و علنی شدن مجازات‌ها را در ذهن داریم؟ قانون بلندبالای انتخابات را که چند ماه پیش و خیلی عجولانه (و حتی با تخلف) تصویب شد را خوانده‌اید؟ طبق معمول، نکات مثبتش اجرا نشد؛ از جمله شفافیت هزینه‌های انتخاباتی و منابع ورودی. ٨- یک فعال سیاسی در نظام حزبی نمی‌تواند همزمان در دو جا پخت و پز کند چون پروژکتورها روشن است! آیا فعالان سیاسی و طراحان و پدرخوانده‌های وطنی به این قاعده اولیه تن می‌دهند؟! نمی‌دهند چون فقط زیست در فضای غبارآلود و مبهم و فرافکنی و گردن‌نگیری را یاد گرفته‌اند. بله می‌شود از یک اردوگاه، خداحافظی کرد و به اردوی دیگر پیوست (مثلا چرچیل در دهه‌های اول سیاست‌ورزی خود چنین کرده) ولی نمی‌شود همزمان منافقانه و فرصت‌طلبانه در دو جا کارت زد. کسانی را می‌شناسم که همزمان به ستاد ۴-٣ رقیب ریاست‌ جمهوری رفت و آمد داشتند و خود را سینه‌چاک نشان می‌دادند تا در صورت پیروزی هر یک، بی نصیب نمانند. این کار جواب داد و وزیر شدند! این شامورتی در نظام حزبی قفل است. ٩- در نظام حزبی، یک نماینده مجلس اساسا نمی‌تواند با وزیرِ در آستانه‌ی استیضاح معامله کند و به‌زعم خود برای جاپانگذاری، سکه و اسکناس دلار و چند سهمیه هیات مدیره‌ شرکت‌های تحت امر وزیر را بگیرد. این فرض از بیخ حل شده. خود حزب از ترس آبرویش اولین جایی است که با این نماینده برخورد می‌کند. رسانه‌های آزاد و سوت‌زنی و دادگستری مستقل و نظارت تقریبا بدون سوراخ و رصد بدون تبعیض درآمدها هم که سر جای خود. امثال جان بولتون که با هزار ترفند ظاهرا قانونی، در دوره مثلا خانه‌نشینی خود حقوق‌بگیر سازمان مجاهدین خلق بودند خیلی زود رسوا و تحت فشار افکار عمومی حذف می‌شوند.(البته حذف او دلایل دیگری هم داشت) ١٠- در نظام حزبی نمی‌شود گِرد حرف زد. شعارهای انتخاباتی خودمان را ببینید. همه مدافع آزادی و عدالت و رفاه و گشایش و توسعه و پیشرفت و اعتدال و جوانان و حقوق زنان و دیپلماسی و سفره محرومان و ساده‌زیستی و فسادستیزی و شفافیت‌اند. اگر نام‌ها را از پوسترها حذف کنیم نمی‌توانیم تشخیص دهیم این برنامه‌ها متعلق به کیست. کشورهایی که سابقه تمرین تحزب دارند اما چنین نیستند. همه می‌دانند که کدام حزب رسما در برنامه‌های خود آزادی سقط جنین و ازدواج همجنسگرایان را مطرح می‌کند و دیگری بر ارزش‌های خانواده و سویه‌های ملی‌گرایانه تاکید دارد. همه می‌دانند اگر حزب کارگر در انگلستان یا دمکرات در آمریکا یا سوسیالیست‌ها در فرانسه پیروز شود یعنی قرار است مالیات‌گیری از دهک ٩ و ١٠ به نفع دهک‌های پایین درآمدی افرایش یابد، دولت رفاه قدرت گیرد و در قوانین مهاجرتی، احتمالا سهل‌گیری شود. در آنجا نمی‌توان با وعده اینترنت رایگان، رأی گرفت و فردایش اینترنت را فیلتر کرد. بازی «کی بود، کی بود، من نبودم» اصولا جواب نمی‌دهد. احزاب در آنجا مثل رستوران‌های بین راهی نیستند که بتوانند قید مشتری‌مداری را بزنند. این رستوران‌ها یکبار مصرف‌اند و نگران دوباره دیدن مشتری خود نیستند و لذا می‌توانند هر بنجلی را به خورد ملت بدهند. احزاب واقعی می‌دانند اگر این بار خُلف وعده کنند یا ناکارآمد باشند یا بهانه برای قصورشان بتراشند تاوان آن را چهار سال بعد می‌دهند و مشتری‌شان سر از دکان رقیب در می‌آورد. اما اینجا درست مثل رستوران‌های بین راهی به‌سهولت می‌توان تابلو را عوض کرد و حتی مسافر کثیرالسفر را هر بار فریب داد که من یکی دیگرم! ١١- تعداد رأیی که قرار است فردا پارلمان به یک لایحه مهم (مثلا افزایش مالیات یا پیوستن به ائتلاف نظامی علیه عراق یا استیضاح دولت) بدهد با خطای کمتر از ١٠ درصد قابل پیش‌بینی است چرا که احزاب اجازه نمی‌دهند کسی با نردبان آنها بالا بیاید و سپس معلق‌بازی‌های خود را در بیاورد. انضباط حزبی حاکم است. اما در اینجا «طرح» شفافیت آرا توسط خود نمایندگان و با دویست امضا تقدیم می‌شود و فردایش در رأی‌گیری کلیات، نصفش آب می‌رود! ١٢- رئیس و اعضای دولت، نمایندگان مجلس و شهردارها می‌توانند و بلکه عملا مجبورند برکشیده‌ی حزب باشند؛ متقابلا پادشاه و منسوبان و منصوبان او(در صورت وجود)، قضات(و شاید کل سیستم قضایی)، ارتش، پلیس، نیروهای امنیتی و دادگاه‌ عالی و مشابه آن -که نقش تفسیر قانون اساسی و یا نظارت عالیه انتخاباتی را دارد- نمی‌توانند عضو یک حزب باشند؛ حتی نمی‌توانند علنا هواداری کنند و مثلا در میتینگ‌ها آفتابی شوند. تعارف ندارند و بلافاصله آبروی فرد و آن حزب را می‌بَرند چون می‌دانند قوام مُلک به این مشاغل بستگی دارد و اینها نباید بازیچه سیاست‌ورزان باشند.(البته اعضای دادگاه عالی فدرال در آمریکا ظاهرا می‌توانند هوادار یک حزب باشند اما بازیچه نشدن آنان را با تکنیک دیگری، علاوه بر رفتار و اخلاق حرفه‌ای تضمین کرده‌اند. آنان مادام‌العمرند؛ یعنی هر حزب به محض قدرت‌گیری نمی‌تواند اعضای ناهمسو و بد قِلق را با دوستان و فامیل خود جایگزین سازد بلکه باید دعا کند زودتر بمیرند تا بتواند حامی‌پروری و بلکه حامی‌سازی کند) اما در کشور ما تعدادی از اعضای وقت شورای نگهبان در پوشش انتخاب اصلح و وظیفه شرعی رسما از یک نامزد ریاست جمهوری دفاع کردند و فرماندهان نظامی بیانیه سیاسی خطاب به رئیس دولت صادر کردند و نه تنها آب از آب تکان نخورد بلکه همگان فهمیدند کتْ تن کیست و قواعد بازی چیست. ١٣- در صورت استقرار نظام حزبی، رژیم ریاستی را هم می‌شود به رژیم پارلمانی تغییر داد. یعنی رئیس دولت را پارلمان تعیین کند و این فاصله موجود دو ساله که با همه مزایای احتمالی‌اش اما معمولا کشمکش بین دولت و مجلس است از بین می‌رود. آیا پرده‌نشینان و پدرسالاران و گِردکاران و گردن‌نگیران حاضرند تحزب را بپذیرند؟ و آیا همت فعالان سیاسی و دانشگاهیان و رسانه‌گران می‌تواند سد چند دهه‌ای را بشکند؟ *منتشر شده در پایگاه خبری الف: https://www.alef.ir/news/4021211078.html

درگذشت نظریه‌پرداز خستگی‌ناپذیر سینما/ دیوید بردول، مردی که معلم میلیون‌ها نفر در سراسر جهان بود دیوید بردول بیش از ۱۵ جلد کتاب مهم درباره سینما نوشت که دو کتاب «هنر فیلم» و «تاریخ سینما» که به همراه همسرش، کریستین تامسون، نوشته شاخته‌شده‌ترین‌شان است. این دو کتاب به زبان‌های مختلفی ترجمه شده و زمینه‌‎ساز آشنایی بسیاری از علاقه‌مندان سینما با مفاهیم بنیادین سینما را فراهم کرده است. به گزارش خبرآنلاین- فیلم دیدن امروزه سرگرمی‌ای عام و محبوب محسوب می‌شود. آدم‌ها برای تفریح، برای وقت‌گذرانی، برای تغییر حال و هوا، برای سهیم شدن در احساسی مشترک، برای زیستن تجربه‌ای نازیسته و به دلایل مختلف دیگر فیلم می‌بینند. هر کسی از هر سن و طبقه و جنسیت و نژاد و ملیتی برداشتی از فیلمی که می‌بیند دارد و مفاهیم و معانی و اهدافی را به آن نسبت می‌دهد. این روزها واکنش نشان دادن به یک فیلم در فضای مجازی به امری رایج بدل شده و میزان درک و دریافت نسبی افراد از فیلم‌ها نسبت به ۴۰ ــ ۵۰ سال پیش هم بیشتر شده است. همشهری آنلاینافزایش سواد بصری و آشنایی نسبی هر یک از ما با مفاهیمی مثل روایت، ژانر، سبک و... حاصل کار نظریه‌پردازان و مورخان و منتقدان سینماست که با پژوهش‌ها و نوشته‌هایشان به نزدیک شدن تماشاگران به دنیای سایه‌های روی پرده کمک شایانی کرده‌اند. فیلم‌ها همیشه مثل امروز جزئی از زندگی روزمره نبودند و تماشاگران عام و گاه حتی روشنفکران معمولا خیال نمی‌کردند که می‌شود درباره فیلم‌ها حرف‌های مهم و اساسی زد. جدی گرفتن سینما به عنوان شاخه‌ای از هنر که باید مثل رشته‌های هنری دیگر همچون نقاشی یا تئاتر مطالعه شود و درباره‌اش نظریه‌پردازی کرد، نتیجه علاقه و پشتکار گروهی از نظریه‌پردازان و مورخان و منتقدان سینماست که ارزش سینما را آشکار کردند. یکی از این افراد دیوید بردول، نظریه‌پرداز و مورخ سینما، بود که پنجشنبه گذشته در ۷۶ سالگی پس از تحمل دوره‌ای بیماری درگذشت. مرگ این محقق سینما با واکنش‌های بسیاری در شبکه‌های مجازی از همکارانش گرفته تا دانشجویان و سینمادوستانی همراه شد که با دریغ و حسرت از فقدان محققی خستگی‌ناپذیر نوشتند که عاشق کارش بود و با فراست و جدیت سال‌ها درباره جنبه‌های اساسی‌ای از سینما نوشت که دریچه‌های جدیدی از فهم سینما را به روی مشتاقان سینما گشود. دیوید بردول بیش از ۱۵ جلد کتاب مهم درباره سینما نوشت که دو کتاب «هنر فیلم» و «تاریخ سینما» که به همراه همسرش، کریستین تامسون، نوشته شاخته‌شده‌ترین‌شان است. این دو کتاب به زبان‌های مختلفی ترجمه شده و زمینه‌ساز آشنایی بسیاری از دانشجویان و علاقه‌مندان سینما با مفاهیم بنیادین نظری و تاریخی سینما را فراهم کرده است. بردول و تامسون از شارحان رویکرد روش‌شناختی نئوفرمالیسم هستند که تمرکزش نه بر محتوا بلکه بر تحلیل سازوکار فیلم است. در این نگرش، اتفاقا برخلاف تصور نادرستی که برخی از تاکید بر فرم و بی‌اهمیت دانستن محتوا در این رویکرد دارند، فرم و محتوا از هم جدا نیستند. بردول در این باره گفته: «اگر فرم سیستمی ‌کلی است که ببینده به فیلم نسبت می‌دهد، داخل و خارجی در کار نیست. هر جزئی در داخل الگوی کلی کارکرد دارد. در نتیجه ما با خیلی از چیزهایی که مردم محتوا می‌نامند، همچون عناصر فرمی ‌برخورد می‌کنیم. از دید ما، موضوع فیلم و مفاهیم نظری همه داخل سیستم کلی اثر هنری جای می‌گیرند و می‌توانند توقعات خاصی را در ما به وجود بیاورند یا به استنباط خاصی منجر شوند. ادراک‌کننده، عناصر مختلفی را به هم ربط می‌دهد و می‌گذارد با پویاییِ تمام بر هم تأثیرگذارند. در نتیجه موضوع و مفاهیم نظری از آنچه ممکن است بیرونِ اثر باشند متفاوت می‌شوند.» البته پروژه مهم بردول بوطیقای سینما بود که بیشتر بر روایت و روایتگری تمرکز داشت. او در کتاب «روایت در سینمای داستانی» (۱۹۸۵) به تحلیل روایت در فیلم‌های داستانی پرداخت. در همان سال دیگر کتاب مهم او، یعنی «سینمای کلاسیک هالیوود: سبک فیلم و شیوه تولید تا سال ۱۹۶۰» که به همراه تامسون و جنت استایگر نوشت، منتشر شد که در آن به استخراج الگوهای فیلمیک در ساختار روایی فیلم‌های کلاسیک پرداخت. بردول منتقد گسترش بی‌رویه حوزه نظریه فیلم در دهه ۱۹۷۰ بود که تحت نفوذ نظریات فردیناند دو سوسور، ژاک لکان، لویی آلتوسر و رولان بارت قرار داشت و این نظریات را عامل فروکاست سینما به موضوعی مثل سایر موضوعاتی می‌دانست که در زبان‌شناسی سوسوری، روان‌شناسی لکانی، ایدئولوژی آلتوسری و نشانه‌شناسی بارتی مورد بررسی قرار می‌گرفتند. این در حالی است که در نظر بردول سینما دارای سازوکارهایی است که بی‌اتکا به این نظریات می‌تواند در کار تحلیل و تفسیر مورد استفاده قرار بگیرد. درگذشت نظریه‌پرداز خستگی‌ناپذیر سینما | دیوید بردول، مردی که معلم میلیون‌ها نفر در سراسر جهان بود سینمای آیزنشتاین، سینمای درایر، سینمای ازو، سینمای نولان، سینمای هنگ‌کنگ، سینمای کلاسیک هالیوود، منتقدان سینما و بسیاری موضوعات دیگر، وسعت طیف علایق بردول در کار تحقیق و پژوهش سینما را شامل می‌شدند. آخرین کتاب او، «پیرنگ‌های پیچیده: داستان‌گویی عامه‌پسند و بوطیقای قتل»، در سال ۲۰۲۳ منتشر شد. بردول و همسرش وبلاگی جذاب داشتند که سال‌ها نوشته‌هایشان را در آن منتشر می‌کردند و یکی از منابع مهم مطالعات سینمایی آنلاین در جهان به شمار می‌رود. نظریه‌پردازانی بنامی مثل ادوارد برانیگان، مورای اسمیت و کارل پلانتیگا رساله‌های دکتری‌شان را به راهنمایی او نوشتند و دانشجویان بسیاری در سراسر دنیا تحت تاثیر نظرات او به نوشتن پایان‌نامه‌ها و رساله‌های‌شان دست یازیده‌اند. در ایران، در میان منتقدان سینما، مجید اسلامی در دهه ۱۳۷۰ تحت تاثیر نظریه نئوفرمالیسم نقدهایش را در مجله فیلم منتشر می‌کرد. در ایران هنوز «ویراست چهارم» کتاب «هنر فیلم» که چاپ اول ترجمه فارسی آن به سال ۱۳۷۷ برمی‌گردد و نسخه انگلیسی آن در سال ۱۹۹۲ منتشر شد، چاپ می‌شود در حالی که ویراست سیزدهم آن با قرار گرفتن نام جف اسمیت در کنار بردول و تامسون، کتابی بسیار متفاوت از نسخه ترجمه موجود در بازار کتاب ایران است. «هنر سینما»، «تاریخ سینما»، «روایت در فیلم داستانی»، «ازو و بوطیقای سینما»، «معناسازی»، «نقال‌ها» و «کریستوفر نولان، هزارتوی روابط» عناوین کتاب‌های ترجمه‌شده از بردول به فارسی است. درضمن، مقالات متعددی از وی در نشریاتی مثل فصلنامه فارابی و فصلنامه هنر به فارسی درآمده است. اولین کسی که ایرانیان را با بردول آشنا کرد، مرحوم پرویز شفا بود که در کتاب «سینمای زمان» مقاله‌ای از او به فارسی برگرداند. میراث بردول برای دوستداران آثار و نظراتش یادگاری گران‌بهاست که مطمئنا تا سال‌ها به آن می‌پردازند و نام وی را زنده نگه می‌دارند. ۲۲۰۵۷

شمارش معکوس خاموشی نسل سوم اینترنت در ایران همزمان با توسعه اینترنت و ظهور ۵G در کشورها از جمله ایران، به نظر می‌رسد نسل سوم اینترنت که پس از سال‌ها توسط اپراتورهای ارتباطی در اختیار کاربران قرار گرفت، به پایان راه خود نزدیک شده چراکه سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی نظرخواهی تخصصی درباره پیش‌نویس مربوط به مقررات و ضوابط خاموشی نسل سوم ارتباطات تلفن همراه را منتشر کرده است. به گزارش خبرآنلاین، سال ۱۳۹۳ بود که پس از سالها انتظار نسل سوم اینترنت (۳G) در ایران توسط سه اپراتور ارتباطی راه اندازی و دراختیار کاربران بسیاری قرار گرفت. در همان ماه‌های ابتدایی ارائه این نسل از اینترنت از سوی یک اپراتور ارتباطی گفته شد که مردم ۲۴ شهر به خدمات نسل های ۳ و ۴ یا خدمات یا خدمات باند پهن دسترسی دارند و از خدمات آن بهره مند می‌شوند. به نقل از ایسنا، در زمان دسترسی کاربران به شبکه نسل ۳ در صورت روشن بودن اینترنت تلفن همراه بر روی صفحه گوشی علائمی مانند H، H+ و یا ۳G ظاهر می‌شود که این علائم گویای آن است مشترک در منطقه تحت پوشش خدمات باند پهن قرار دارد و می‌تواند از این خدمات بهره مند شود. همچنین کاربرانی که تمایل به دسترسی به این نسل از اینترنت داشتند نوع اتصالشان به شبکه اینترنت همراه (نسل ۲، ۳ و یا ۴) براساس قابلیت‌های فنی گوشی تلفن همراه و همچنین تنظیمات مرتبط با شبکه انتخابی پیش فرض در تلفنهای همراهشان تعیین می شد و این معنا که اگر طبق تنظیمات گوشی مشترک، شبکه پیش فرض، نسل ۳ انتخاب شده باشد ولی مشترک در محدوه پوشش نسل ۲ باشد، گوشی به طور خودکار از اتصال شبکه نسل ۲ استفاده خواهد کرد. اما با پیشرفت تکنولوژی، توسعه ارتباطات و ظهور نسل پنجم اینترنت به نظر می رسد که زمان پایان ۳G هم همانند سایر کشورها فرا رسیده است. نسل پنجم اینترنت که نسبت به نسل‌های قبلی خود از سرعت بالاتری برخوردار است؛ در ایران همانند سایر کشورها توسط اپراتورها در حال راه اندازی و توسعه است و براساس آخرین آمار رسمی ارائه شده، تاکنون بیش از ۱۰۰۰ سایت ۵G راه‌اندازی شده است. نسل پنجم اینترنت که نسبت به نسل‌های قبلی خود از سرعت بالاتری برخوردار است؛ در ایران همانند سایر کشورها توسط اپراتورها در حال راه اندازی و توسعه است و براساس آخرین آمار رسمی ارائه شده، تاکنون بیش از ۱۰۰۰ سایت ۵G راه‌اندازی شده است. شبکه‌های ۵G یا نسل پنجم، سرعت بسیار بالاتری در مقایسه با نسل قبلی دارند و قابلیت‌های آینده‌گرا مانند رانندگی خودران را امکان پذیر می‌کنند و پیش بینی می شود اشتراک های ۵G در سال ۲۰۲۷، به ۴.۴ میلیارد برسد. در این رابطه چندی پیش سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی فراخوان نظرخواهی تخصصی درباره پیش نویس مربوط به"مقررات و ضوابط خاموشی نسل سوم ارتباطات تلفن همراه (۳G Sunset)"را منتشر کرد. دبیرخانه کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات با توجه به تجارب بین المللی و مطالعات انجام شده، به منظور افزایش کیفیت خدمات باند پهن در کشور، پاسخ به تقاضای روز افزون ظرفیت انتقال داده و اینترنت در شبکه های سیار و استفاده بهینه از منابع محدود طیف فرکانسی، رفع موانع، چالش‌ها و ملاحظات فعلی این فراخوان را برای نظرخواهی عمومی منتشر کرده است. ۵۸۵۸

ببینید | تصاویری ترسناک از قندیل‌های دو متری در شهرک صنعتی اراک! چند وقتی است که سرما در کل ایران حاکم شده است و بارش برف و باران را کشور به خود میبیند. در شهرک صنعتی اراک قندیل‌های دو متری دیده میشود./اراک نیوز 261 33

حمله شدید چهره اصولگرا به شورای نگهبان: برخی از حقوقدانان این شورا، دین جدیدی اختراع کرده اند/ با همین نتایج اولیه انتخابات، وضع مجلس بعدی روشن است از ترکیب کسانی که رای آوردند وضع و حال مجلس آینده را از همین الان می‌توان پیش‌بینی کرد. به گزارش خبرآنلاین حسن بیادیفعال سیاسی اصولگرا گفت: اکثر سازمان‌های اجرایی کشور در ۶ ماه گذشته حتی یک قدم برای رضایت‌مندی مردم و خوشی دل آنان بر نداشتند و کاری انجام ندادند و متاسفانه در جهت مخالف مطالبات رهبری حرکت کردند. بیادی به روزنامه هم میهن گفت: علیرغم تلاش‌های گسترده رسانه‌های داخلی علی‌الخصوص صداوسیما نتایج خوبی در انتخابات به‌دست نیامد . اگرچه از حرکت عجیب اعضای شورای محترم نگهبان که صدای رهبر انقلاب را هم درآوردند نیز در این نوع نتیجه نمی‌توان غافل بود که برای رفع این معضل جدی مقام معظم رهبری با صلاح خودشان حتماً چاره‌ای خواهند اندیشید. ظاهراً اعضای شورای نگهبان مخصوصاً چندتن از حقوقدانان این شورا از دینی جدید پرده‌برداری کرده و از آن پیروی می‌کنند که در آن تهمت، افتراء، بی‌آبرو کردن و دروغ مباح می‌باشد. وی با اشاره به کم بودن فقهای حاضر در ..

دو مرحله ای شدن انتخابات تهران قطعی شد /۴ هزار صندوق شمارش شد /انتخابات چند استان به دور دوم کشیده شد؟ خبرنگار صداوسیما خبر داد انتخابات در ۱۶ استان به دور دوم کشیده شده است. به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، آخرین خبرها از ستاد انتخابات کشور حکایت از آن دارد که از ۵۰۰۰ صندوق اخذ رای در تهران ۴۰۰۰ صندوق شمارش شده است. برهمین اساس با شمارش آرایی که تا الان صورت گرفته، به نظر می‌رسد که بخشی از نامزدها باید در مرحلۀ دوم باهم رقابت بکنند. ۲۷۲۷

گرمایش بی‌سابقه زمین و اثر آن در خاورمیانه/ جایگاه ایران در فهرست آلوده‌ترین کشورهای جهان کجاست؟ بنابر تکنیک‌های جدید اندازه‌گیری مقدار گرمایش زمین،‌ دمای سیاره‌مان از آستانه بحرانی تعیین‌شده در توافق پاریس (۱٫۵‌درجه سانتی‌گراد) عبور کرده و به نظر می‌رسد تا پایان این دهه از آستانه دیگری هم فراتر رود. اثرات منفی این گرمایش در خاورمیانه و ایران هم مشهود است. نادیا زکالوند:‌ یافته‌های جدید کارشناسان از گرم شدن کره زمین، هشداری جدی مبنی بر محدود کردن مقدار انتشار کربن،‌ توجه بیشتر نشان دادن به بحران آب‌وهوا و مهار و کنترل گرمایش زمین است و اینکه تمام کشورهای دنیا باید برای این منظور دست به اقداماتی فوری بزنند. دانشمندان دانشگاه‌های استرالیا،‌ ایالات متحده و پورتریکو در مقاله‌ای که اخیرا منتشر شد، اعلام کردند دمای کره زمین از آستانه ۱٫۵ درجه سانتی‌گراد بالاتر از سطوح پیشاصنعتی،‌ عبور کرده است. آستانه ۱٫۵ درجه سانتی‌گراد، معیار علمی و سیاسی مهمی برای کاهش صدمات ناشی از گرمایش زمین و تغییرات اقلیمی است که اکثر کشورهای جهان در توافقنامه ۲۰۱۵ پاریس، آن را پذیرفتند. اما محققانی که هشدار جدید داده‌اند معتقدند، هنگام تعیین معیار ۱٫۵ درجه‌ سانتی‌گراد فقط دمای مناطق خشک زمین در نظر گرفته شده است و به تغییرات تاریخی دمای اقیانوس‌ها اهمیتی داده نشده است و این نوع سنجش ایراد دارد. بنابه گفته این محققان، اسفنج‌های دریایی، اسکلتی از جنس کربنات کلسیم دارند و به همین دلیل همچون بایگانی‌های دمای اقیانوس‌ها عمل می‌کنند و گزارش دقیق‌تری از دمای جهانی و گرمایش زمین ارائه می‌دهند. محققان با بررسی اسفنج‌های دریایی ۳۰۰ساله به این نتیجه رسیدند که گرمایش زمین، ناشی از فعالیت‌های انسانی، یک دهه پیش‌تر از اندازه‌گیری معیار پایه ۱٫۵ درجه سانتی‌گراد پیشاصنعتی شروع شده بوده است. منظور از معیار پایه این است که فعالیت‌های انسانی باید به‌گونه‌ای کنترل شود تا از ۱٫۵ درجه سانتی‌گراد پیشاصنعتی بالاتر نرود. اما در بررسی‌های محققان مشخص شده که سال ۲۰۲۲، برخی از مناطق مانند کالیفرنیا به ۱٫۵۴ درجه سانتی‌گراد رسیده بود و برای پیشگیری از بدتر شدن وضعیت، باید مقدار انتشار گازهای گلخانه‌ای تا پیش از رسیدن به پایان این دهه (میلادی) به‌سرعت به نصف برسد. محققان هنگام ارزیابی معیار پایه جدید از گرمایش جهانی با داده‌های گرفته‌شده از اقیانوس‌ها، به این نتیجه رسیدند،‌ با نرخ گرمایش فعلی، پیش از رسیدن به دهه ۲۰۳۰، آستانه ۲‌ درجه سانتی‌گراد را هم ‌خواهیم گذراند که این گرمایش حتی تا سال ۲۰۳۵، به بیشتر از ۲٫۵ درجه سانتی‌گراد پیشاصنعتی افزایش می‌یابد و این سطح از گرمایش زمین، این سیاره را در خطر تغییرات اقلیمی و آب‌وهوایی شدیدی قرار خواهد داد. ایران در دوران تغییرات اقلیمی ناشی از گرمایش زمین ایران یکی از آسیب‌پذیرترین کشورهای خاورمیانه به تغییرات اقلیمی است. بنابر بررسی‌ها، ایران از نظر آلوده‌ترین کشورهای جهان با انتشار ۱٫۱۳۰ میلیون تن دی‌اکسید کربن در جایگاه هشتم ایستاده است و علت اصلی این انتشارها ناشی از وابستگی بالای کشور به نفت و گاز طبیعی است. گرمایش زمین و انتشار گازهای گلخانه‌ای روی ایران اثرات منفی بسیاری گذاشته است و خطر بروز خشکسالی در این منطقه را تا حد بسیار زیادی افزایش داده است. از اثرات منفی گرمایش زمین باید به موارد زیر اشاره کرد: کاهش منابع آبی ترکیب تغییرات اقلیمی و آب‌وهوایی و همچنین مدیریت غلط منابع آبی، موجب کاهش شدید منابع آبی در ایران شده است. همچنین کاهش بارندگی تهدیدی برای تامین آب آشامیدنی و همینطور آب آبیاری مورد استفاده در کشاورزی است. برداشت بیش از حد سالانه آب‌های زیرزمینی و احداث بی‌رویه سد،‌ سطح آب‌های زیرزمینی و تالاب‌ها و رودخانه‌ها را به‌شدت کاهش داده است. اختلال در کشاورزی افزایش شدید دما و تغییر الگوهای آب‌وهوایی ایران،‌ بخش کشاورزی را با چالش‌های متعددی مواجه کرده است. کاهش بارندگی،‌ الگوهای آبیاری سنتی را مختل کرده و پایداری شیوه‌های کشاورزی را به خطر انداخته است. از طرف دیگر، دمای بالا موجب افزایش سرعت تبخیر رطوبت خاک و صدمه به محصولات زراعی شده که این شرایط به‌نوبه خود روی سلامت و بهره‌وری دام هم اثر منفی برجا می‌گذارد. افزایش مصرف انرژی با افزایش دما و امواج گرمایی مکرر، تقاضای انرژی برای سرمایش به مقدار چشمگیری افزایش می‌یابد و بدین‌ترتیب مصرف انرژی در حد مخاطره‌آمیزی بالا می‌رود. به خطر افتادن سلامت عمومی بخش سلامت و بهداشت هم در اثر گرمایش زمین دستخوش تغییرات و مشکلاتی خواهد شد. به‌طور مثال، تغییرات اقلیمی موجب افزایش ابتلا به بیماری‌های عفونی و مسری می‌شود. مناطق زیادی در ایران وجود دارد که به‌دلیل عواملی چون سیل، کاهش کیفیت آب و افزایش تراکم جمعیت مستعد شیوع بیماری‌های مختلفی چون اسهال و وبا هستند. درضمن آلودگی هوا ناشی از افزایش دما، تهدید دیگری است که جان بسیاری از افراد را در معرض خطر قرار داده است. چه باید کرد؟ تمام کشورهای حاضر در توافق ۲۰۱۵ پاریس (حدود ۱۹۵ کشور)،‌ باید برای کاهش گازهای گلخانه‌ای و در نتیجه دمای کره زمین اقدام کنند که در این خصوص راه‌حل‌هایی هم ارائه شده است. ایران اگرچه در این توافق حضور ندارد، از این قاعده مستثنی نیست و باید تمهیداتی برای بهبود وضعیت اقلیمی خود در نظر بگیرد. از این راه‌حل‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: ۱. استفاده کمتر از سوخت‌های فسیلی استفاده از سوخت‌های فسیلی همچون زغال،‌گاز و نفت، تغییرات اقلیمی را شدت می‌بخشد. تمام کشورها باید هرچه سریع‌تر وابستگی اقتصادی خود به این نوع سوخت‌ها را کاهش دهند. ۲. انرژی‌های تجدیدپذیر استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر مانند نور خورشید، باد، امواج،‌ جزر و مد، زیست‌توده، باران و گرمای زمین گرمایی به‌جای سوخت‌های فسیلی از انتشار گازهای گلخانه‌ای کم می‌کند. ۳. حمل‌ونقل پایدار استفاده هرچه بیشتر از خودروهای برقی و کاهش وسایل نقلیه‌ای که از سوخت فسیلی استفاده می‌کنند و به حداقل رساندن سفرهای هوایی، نه‌تنها از انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌کاهد، بلکه از آلودگی هوا هم کم می‌کند. ۴. محافظت از جنگل‌ها وجود جنگل‌ها برای مقابله با تغییرات اقلیمی حیاتی است و محافظت از آنها یکی از بهترین راه‌حل‌ها برای کاهش تغییرات آب‌وهوایی است. قطع کردن درختان جنگل، به‌ویژه درختان بزرگ، باعث افزایش دمای محیط می‌شود. درختان بخش عظیمی از کربن منتشر شده در هوا را به خود جذب می‌کنند. مصرف بهینه انرژی، کاهش استفاده از پلاستیک، کاشت بیشتر درخت و گیاه، استفاده از وسایل نقلیه‌ای چون دوچرخه یا وسایل نقلیه عمومی برای تردد، بازیافت و استفاده مجدد از محصولات، کاهش دورریز مواد غذایی و تمیز نگهداشتن محیط زیست از دیگر اقدامات کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و تغییرات اقلیمی است. منابع: forbes atlanticcouncil

ببینید | آمادگی جسمانی بی‌نظیر زلاتان در ۴۳ سالگی در باشگاه! ویدیویی از تمرینات بدنسازی زلاتان در ۴۳ سالگی منتشر شده است. زلاتان ابراهیموویچ در پایان فصل گذشته به دوران حرفه‌ای خود پایان داد و در ورزشگاه سن سیرو یک خداحافظی باشکوه برای او برگزار شد. اما میلان قصد دارد زلاتان را در نقشی جدید به عضویت میلان درآورد و از تجربیات این مرد سوئدی استفاده کند./viral vids ۲۶۱ ۳۳