آنچه در فدراسیون قایقرانی و در موضوع نازنین ملایی در حال روی دادن است، موردی دیگر از ورزشکارسالاری به شمار می رود.
به گزارش مشرق، ورزش کشورمان در سال های اخیر، آسیب های جدی از ورزشکارسالاری خورده. برخی ورزشکاران که دورانی طلایی هم داشته اند، به یک باره ساز ناکوکی زده و هزینه های انسانی، مالی و سرمایه ای قابل توجهی را وارد کرده اند. این موارد کم نبوده و کم نیست و به نظر می رسد که فدراسیون ها نیز با انفعال و ضعف مدیریتی، بدان دامن زده اند.
از دوومیدانی تا وزنه برداری، مواردی بوده که شاهد روی دادن ورزشکارسالاری بودیم که انتهای آن نیز جز زیان و شکست، نتیجه ای را در برنداشته. اما حالا شاهد روی دادن این ماجرا در فدراسیون قایقرانی و در مورد نازنین ملایی هستیم. او نیز به یک باره عنوان داشته که به صورت شخصی تمرین خواهد کرد تا آماده حضور در المپیک پاریس شود.
در این بین، مسئولان فدراسیون در حال توجیهات و استدلال هایی هستند تا این اتفاق نامتعارف و غلط را تئوریزه کرده و نفاسیر من در آوردی در قبالش ازائه دهند اما اصل مسئله را نمی توان پاک کرد. فدراسیون قایقرانی در مواجهه با یک ورزشکار ملی پوش که در مقایسه با موارد دوومیدانی و وزنه برداری، فاقد جایگاه جدی و خاصی است، چنان رفتار منفعلانه و محافظه کارانه ای را بروز داده که شاهد چنین اتفاقی هستیم. این را نیز باید بدعتی دانست که ریشه در ضعف مدیریتی فدراسیون دارد و ورزشکار را به چنین سطحی می رساند.
حالا که فدراسیون قایقرانی نشان داده فاقد اقتدار فنی و مدیریتی لازم است که نمودهای عینی آن در بازیهای آسیایی هانگژو بروز کرد، بایستی دستگاه ورزش کشور ورود جدی به مسائل این رشته کند تا دچار انحرافی فرهنگی و رفتاری نیز نشود. به نظر می رسد بایستی بازنگری جدی در این فدراسیون و مدیریتش صورت گیرد که توان اداره ابتدایی ترین مسائل را نیز ندارد.
