وقتی کسی خودش ثبت‌نام نمی‌کند یعنی نمی‌خواهد وارد مجلس شود می‌خواهد حالت لیدری داشته باشند که یک‌سری نیروهای میانه را به مجلس بفرستند.
به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: «روحانی و لاریجانی، احتمالا انتخابات مجلس را برای ریاست جمهوری می‌خواهند… مجلس دهم و دولت روحانی، از دلایل کاهش مشارکت در انتخابات مجلس گذشته بودند… لاریجانی بدون توجه به نمایندگان کارها را با روحانی هماهنگ می‌کرد». مصطفی کواکبیان در گفت‌وگوی تفصیلی با جهان نیوز اظهار داشت: – بچه‌های روزنامه خودمان آمدند پیش ما گفتند که دکتر جان ما شما را دوست داریم ولی رای نمی‌دهیم. گفتم عجب آدم‌هایی هستید! فضا این‌طوری بود.
– (برای کاهش مشارکت در انتخابات سهمی هم برای دولت آقای روحانی و مجلس دهم قائل هستید؟ اینها باعث ضربه به اعتماد مردم نشد؟) بله. من تعصبی ندارم بالاخره یک بخشی از کاهش میزان مشارکت به این دلیل بود که خیلی وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم مطلوب نبود.
– اگر شورای نگهبان خیلی از نامزدهای رد صلاحیت شده را تایید کند، این تاثیرش ۲۰-۳۰ درصد است و واقعا هم بیشتر نیست.
– (جریان اصلاحات با آقای روحانی و لاریجانی ائتلاف می‌کند؟). نه آقای روحانی هیچ نشستی با دوستان اصلاح‌طلب نداشته و نه درخواستی بوده. خود آقای روحانی و لاریجانی هم که نمی‌خواهند وارد مجلس شوند. حالا اگر هم فعالیتی می‌کنند می‌خواهند مجلسی داشته باشند که یک مقداری با آنها هماهنگی داشته باشد، شاید برای ریاست جمهوری بعدی. البته نمی‌دانم انگیزه آنها چیست.
– وقتی کسی خودش ثبت‌نام نمی‌کند یعنی نمی‌خواهد وارد مجلس شود می‌خواهد حالت لیدری داشته باشند که یک‌سری نیروهای میانه را به مجلس بفرستند.
– در جریان جبهه اصلاحات هم چهار پنج حزب هستند که خیلی شدید به دنبال این هستند که تحت هر شرایطی در انتخابات شرکت کنند. هفت هشت حزب مثل ما بودند که مترصد اوضاع بودند که اگر بتوانیم یک لیست ۱۰۰ نفره لااقل بدهیم که آن هم فعلا پنچر شدیم. حدود شانزده هفده حزب هم هستند که فعلا با انتخابات کاری ندارند.
– فعالیت‌های انتخاباتی جناب آقای روحانی یا آقای لاریجانی بیشتر جنبه همان میانه‌روها و همان اعتدالیون و مستقلین را دارد. روحانی هم خودش را اصلاح‌طلب نمی‌داند. چندتا چهره اصلاح‌طلب در دولت آقای روحانی بودند ولی در کل مجموعه دولت روحانی اصلاح‌طلب نبود.
– بیشترین کَل کَل‌های ما در مجلس با آقای لاریجانی بود. دلیلش هم این بود که یک جماعتی در مجلس بودند تحت عنوان مستقلین ولایی. در مسائلی که خودشان تشخیص می‌دادند لازم است به طرف ما غش می‌کردند. مثلا عدد ما ۱۱۰ تا بود یکدفعه می‌شدیم ۱۸۰ تا و خیلی رای ما بالا می‌رفت مثلا در اف‌ای‌تی‌اف. ولی یک چیزهایی که ما به عنوان اصلاح‌طلب می‌خواستیم یکدفعه آنها به سمت اصولگرایان غش می‌کردند و طوری بود که با هم قرار می‌گذاشتیم ولی با ما همراهی نمی‌شد.
– آقای علی لاریجانی بیش از اینکه برای اصلاح‌طلبان مجلس احترامی قائل باشد و با آنها ارتباطی برقرار کنند با آقای روحانی ارتباط داشت. یعنی آن بالا با هم هماهنگی می‌کردند ما هم می‌بایست دنباله‌روی می‌کردیم ولی خُب ما هم یک جاهایی دنباله‌روی نمی‌کردیم آن وقت اصطکاک پیش می‌آمد لذا همان زمان هم واقعاً با دولت کَل‌کَل‌ها داشتیم.
– آن زمان کاندیدای ما برای ریاست مجلس، آقای عارف بود و اتفاقاً به آقای عارف گفتم که اگر تو نیایی من خودم برای ریاست کاندید می‌شوم. ولی خُب ایشان همان روز اول آمد و حدود ۱۱۰ رای آورد ولی آن انتخابات اصلی که قرار بود بیاید نیامد. بعد ما هم خواستیم بیاییم که به ما اجازه ندادند.
– با حفظ رفاقت و صمیمت اما دولت روحانی را دولت اصلاح‌طلب نمی‌دانیم. خودشان هم نمی‌دانستند. حالا درست است که چهره‌هایی مثل آقای جهانگیری و برخی از وزرای که در دولت ایشان کار می‌کردند از اصلاح‌طلبان بودند اما مجموعه بدنه دولت روحانی این طور نبود.
– (اگر از آن ۱۰۰ نفری که شما معرفی کردید فرض کنید برای انتخابات مجلس نیمی از آنها تایید شوند، تکلیف جریان اصلاحات و مشخصا حزب مردم‌سالاری برای انتخابات چیست؟) بالاخره اعضایی که رفتند ثبت‌نام کردند از بنده انتظار حمایت دارند و حتماً هم حمایت می‌کنیم ضمن اینکه باید مقبولیت هم داشته باشند؛ صرف اینکه شورای نگهبان تایید کرده برای ما ملاک نیست. مثلا بالای ۵۰ درصد رای‌آوری هم داشته باشند.
