عدم موفقیت آمریکا در پروژه فناوری رادارگریز

این بمب افکن رادارگریز عجیب و غریب آمریکایی یک پروژه شکست خورده است.

در حوزه هوانوردی نظامی پیشرفته، فناوری رادارگریز به عنوان یک جنبه حیاتی از جنگ مدرن ظاهر شده است.

در طول دهه ۱۹۸۰، نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) برنامه جنگنده تاکتیکی پیشرفته (ATF) را برای جایگزینی ناوگان قدیمی هواپیماهای جنگنده خود آغاز کرد. هواپیماهای انتخاب شده نه تنها باید دارای ویژگی های راداری با قابلیت مشاهده کم باشند، بلکه توانایی خود را برای برتری نسبت به جنگنده‌های Su-۲۷ Flanker و MiG-۲۹ Fulcrum شوروی در موقعیت‌های Dogfight نشان دهد.

این یک پیشرفت قابل توجه بود زیرا تا آن زمان تنها هواپیمای رادارگریز موجود، F-۱۱۷ Nighthawk، فاقد تسلیحات هوا به هوا و قابلیت پرواز مافوق صوت بود. علاوه بر این، نیروی هوایی مایل بود که ATF دارای قابلیت‌های فوق‌العاده‌ای باشد که پرواز مافوق صوت پایدار را انجام دهد.

دو رقیب به عنوان فینالیست های این رقابت پرمخاطره ظاهر شدند: YF-۲۲ که توسط لاکهید مارتین ساخته شده است و YF-۲۳ Black Widow که توسط نورثروپ گرامن طراحی شده است.

YF-۲۲ لاکهید طراحی بصری چشمگیری داشت، اما YF-۲۳ واقعاً با ظاهر خارق‌العاده‌اش متمایز بود. این هواپیما دارای بال‌های الماس‌شکل بود که به کاهش دید رادار کمک می‌کرد و مشخصات جانبی باریک آن یادآور هواپیمای جاسوسی SR-۷۱ Blackbird بود.

YF-۲۳ اولین پرواز خود را در ۲۷ آگوست ۱۹۹۰ انجام داد. هر دو نمونه اولیه YF-۲۳ در مجموع ۵۰ پرواز را انجام دادند و مدت زمان پروازی چشمگیر ۶۵.۲ ساعت را جمع آوری کردند. آزمایش‌ها تأیید کرد که YF-۲۳ به مقادیر عملکرد پیش‌بینی‌شده توسط نورثروپ گرامن دست یافته است و قابلیت‌ها و سرعت رادارگریز برتر را نشان می‌دهد.

با وجود قابلیت های قابل توجهYF-۲۲ ، YF-۲۳ برنده این رقابت شد. YF-۲۲ مجهز به قابلیت‌های بردار رانش بود که به اجرای مانورهای فشرده در سرعت‌های پایین کمک می‌کرد. بنابراین، YF-۲۲ چابکی و قدرت مانور بهتری را نشان داد و در آزمایش پرواز از YF-۲۳ بهتر عمل کرد.بنابراین، برنامه YF-۲۳ لغو شد، تنها دو نمونه اولیه YF-۲۳ ساخته شد، و YF-۲۲ به توسعه F-۲۲ Raptor ادامه داد.

طراحی و ویژگی های مخفی کاری YF-۲۳ Black Widow

YF-۲۳ Black Widow یک هواپیمای انقلابی بود که با هدف رادارگریزی طراحی شده بود. شکل منحصر به فرد آن، سطوح زاویه‌دار و لبه‌های ترکیبی آن با دقت ساخته شده‌اند تا سطح مقطع رادار را به حداقل برسانند و از کاهش قابلیت شناسایی توسط سیستم‌های راداری دشمن اطمینان حاصل کنند. پوشش تیره این هواپیما، قابلیت های رادارگریزی آن را افزایش داده است و امواج راداری را جذب و پخش می کند تا از انعکاس آنها به منبع جلوگیری کند.

YF-۲۳ دارای یک سیستم خنک کننده ابتکاری بود که گرمای تولید شده توسط موتورهای خود را به طور موثر دفع می کرد، این سیستم به هواپیما اجازه می داد تا انتشارات حرارتی خود را به حداقل برساند و در نتیجه آن را کمتر در معرض موشک های هدایت شونده مادون قرمز قرار دهد.

آیا آینده ای برای YF-۲۳ Black Widow II وجود دارد؟

در اواخر سال ۲۰۰۴، نورثروپ گرامن پیشنهادی برای بمب افکنی مبتنی بر YF-۲۳ ارائه کرد تا به نیاز نیروی هوایی ایالات متحده برای یک بمب افکن موقت رسیدگی شود. این پیشنهاد در رقابت با مفاهیم FB-۲۲ و B-۱R بود. با این حال، در سال ۲۰۱۶، نیروی هوایی در نهایت به جای احیای YF-۲۳ Black Widow، بمب افکن دوربرد B-۲۱ نورثروپ را انتخاب کرد.