آنچه از یک ارزیابی ساده و ابتدایی می توان فهمید، رها شدن تنیس روی میز توسط وزارت ورزش و کمیته المپیک است.
سرویس ورزش مشرق- بعید است در اخبار چیزی درباره انتخابات فدراسیون تنیس روی میز شنیده باشید؛ اما برگزار شد. البته، بعید است بتوان نام انتخابات را بر آن گذاشت چرا که با یک نامزد انجام شد؛ اگرچه همان هم نتوانست تمام آرا را به نام خود کند که نشان می دهد چه بر سر این ورزش کشورمان رفته و خواهد رفت!
هشت سال حضور مهرداد علیقارداشی در فدراسیون تنیس روی میز، عملا هیچ دستاوردی نداشته و شاهد تعطیلی نیمه رسمی این ورزش هستیم. اگر در دهه های گذشته، در هر گوشه و کناری، هر پارک و اداره، میزی برپا بود و شاهد همگانی بودن این رشته بودیم، الان حتی به ندرت نامی از آن وجود دارد. در رده باشگاهی و حرفه ای هم که عمق نگون بختی آشکار و فاش است و نیاز به روده درازی نیست! در قهرمانی هم بیش از یک دهه است که هر چه هست، فقط برادران عالمیان هستند و لاغیر. در واقع، فدراسیون تیمداری کرده و بازهم خدا این دو برادر را خیر دهد که اگر نبودند، همین هیچ هم نبود!
علیقارداشی که به واسطه یک نسبت خانوادگی در این ورزش پا گرفت، دو دوره چنان کرده که تنیس روی میز به نقطه تعطیلی رسیده. بدون برادران عالمیان، چهار سال بعد چگونه خواهد بود؛ همین هیچ هم نخواهد بود. انتظار و امیدی به این فدراسیون نیست اما وزارت ورزش می بایست تدبیری می کرد تا یک کاردان و کاربلد بر مسند می نشست که چنین نکرد و این ورزش را به امان بی امانی رها کرد!
منبع: آفسایدنیوز
