تارنمای فارن پالیسی با اشاره به این‌که امید اولیه دولت جو بایدن برای تحمیل شکست راهبردی برای روسیه در میدان جنگ اوکراین بر باد رفته است،به تشریح گزینه‌های واشنگتن برای خروج از بن‌بست در این جنگ پرداخت
به گزارش مشرق، این رسانه افزود: دولت جو بایدن در بیشتر دوران بعد از حمله روسیه به اوکراین، به دستیابی به شکست راهبردی برای مسکو در اوکراین امیدوار بود.
واشنگتن نه تنها نمی‌تواند از تلاش ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهوری روسیه برای تصرف کی‌یف و آرزوی اوکراین برای عضویت در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) جلوگیری کند، بلکه او همچنین قادر نیست با تحمیل فشارهای اقتصادی بر روسیه، این کشور را از این حمله خود پیشیمان کرده، باعث بازنگری چین در تصمیم خود برای حمله (احتمالی) به تایوان شده و جانشین پوتین را در نهایت مجبور به بازگشت دوباره به غرب و درخواست بخشش کند.
امروز، امیدها به چنین اقداماتی از سوی دولت آمریکا برباد رفته است. اقتصاد روسیه بیش از این‌که با کاهش مراوادت تجاری نابود شود در معرض خطر ناشی از رونق تولیدات نظامی است. چین اکنون یک نمونه پژوهشی درباره چگونگی مقابله با تحریم‌ها در اختیار دارد و شکست ضدحملات اوکراین در درهم شکستن خطوط دفاعی روسیه نشان داد که آنچه که واشنگتن در میدان جنگ به آن امید داشت، چیزی جز یک بن‌بست خونین نیست.
فارن پالیسی افزود: امید دوباره به یک بن‌بست طولانی، اشتباه جدی‌تری خواهد بود. با درنظر گرفتن تعداد سربازان و مهماتی که هر طرف می‌تواند به میدان‌جنگ بفرستد، اوکراین در حال شکست در این جنگ است. این کشور با جمعیتی کمتر از یک چهارم روسیه، از تلفات بزرگی در میدان جنگ و میلیون‌ها پناهنده رنج می‌برد و برای به‌راه‌انداختن جنگی فرسایشی امتیاز قابل‌توجهی ندارد. غرب در تولید تسلیحات بسیار از روسیه و شرکایش عقب است و مناقشه غزه، تقاضاهای تسلیحاتی رقیب را چند برابر می کند.
حتی اگر غرب سطح کنونی کمک‌های نظامی و اقتصادی را حفظ کند، اوکراین درصورت تداوم جنگ ضعیف تر خواهد شد. اگرهم خطوط مقدم جنگ وضعیت باثباتی پیدا کنند تعداد کمی از اهداکنندگان کمک ها، برای اهدای صدها میلیارددلار مورد نیاز برای بازسازی اقتصادی اوکراین تمایل به سرمایه گذاری خواهند داشت؛ به ویژه اگر عملیات بازسازی اوکراین تحت تهدید دائمی موشک ها و پهپادهای روسیه باشد.
اما اگر بازسازی‌ها هم انجام نشود، فقط بخش کوچکی از پناهندگان اوکراینی به خانه و کاشانه خود باز خواهند گشت. بدون بازگشت قوی اوکراینی‌ها، این کشور بیشتر شبیه به یک کشور شکست خورده خواهد بود تا یک دولت مستحکم.
این امر آمریکا را با چندین گزینه غیرجذاب مواجه خواهد کرد. یکی از این گزینه‌ها اعزام نیروهای ناتو به اوکراین برای رفع کمبودهای نیروی انسانی است که بایدن این گزینه را رد کرده چون احتمال وقوع «جنگ جهانی سوم» را منتفی نمی‌داند.
گزینه دوم، فشار به‌صورت خصوصی بر دولت زلنسکی برای یافتن راه‌ی برای حل اختلاف با روسیه است؛ همانطور که تیم بایدن شروع به انجام این کار کرده است.
در حالی که این امر جذابیت آشکاری برای بایدن دارد، ممکن است انتقادهایی را که او به خاطر تعامل مستقیم با پوتین دریافت می‌کند، نادیده بگیرد. با این وجود احتمال شکست آن نیز وجود دارد. واگذار کردن مسئولیت صلح با روسیه بر زلنسکی، او را از نظر سیاسی از طرف تندروهای اوکراینی در معرض خطر قرار می‌دهد. این درحالیست که مقامات روسی اصرار دارند که تنها واشنگتن می‌تواند نگرانی‌های آنها را درباره نظم امنیتی اروپا با محوریت ناتو بر طرف کند. نگرانی از نظم امنیتی اروپا مبنای تصمیم پوتین برای حمله به اوکراین بود.
این امر باعث می‌شود گفت وگوهای مستقیم – هرچند محتاطانه – بین واشنگتن و مسکو برای مصالحه‌ای صورت گیرد که اوکراین را قادر می‌سازد به‌صورت ایمن بازسازی و پیشرفت کند و در عین‌حال نگرانی‌های روسیه را در مورد تهدیدات ناتو و دخالت آن در اوکراین برطرف سازد. این روند همچنین مستلزم سطحی از ادامه کمک‌ها به اوکراین است که بدون آن روسیه انگیزه‌ای برای مصالحه نخواهد داشت.
اجماع کنونی در واشنگتن نه تنها مخالف مطلوبیت چنین تعاملی است، بلکه احتمال آن را نیز نادیده می‌گیرد و چنین استدلال می‌کند که پوتین هیچ علاقه‌ای به این‌گونه مذاکرات ندارد.
فارن افرز در ادامه تحلیل خود عنوان کرد که رد پیشدستانه چنین احتمالی نیز عاقلانه نیست. درست است که پوتین معتقد است روسیه در جنگ دارای شتاب است و تردید دارد که واشنگتن با حسن‌نیت مذاکره کند اما هرچند تبدیل اوکراین به یک کشوری ناتوان از عضویت در ناتو، یکی از اهداف رئیس‌جمهوری روسیه را برآورده می‌کند، مشکلات دیگری نیز برای او به‌بار می‌آورد.
این پایگاه تحلیلی در پایان مدعی شد که انتخاب دوباره پوتین در مارس آینده قطعی است، به‌ویژه باتوجه به مشخص‌شدن این مساله که روسیه پیروز میدان جنگ است.اما این پیروزی به خودی خود نمی‌تواند به صلحی دست یابد که امکان تجارت دوباره با غرب و اقتصاد رو به‌رشد غیرنظامی را فراهم کند.
پوتین فقط می‌تواند از طریق توافق با آمریکا که باعث تنش‌زدایی در اروپا و کاهش تحریم‌ها شود، نگرانی‌های برخی را در داخل برطرف کند.
فارن افرز در پایان نوشت: چهار سال تجربه با دولت دونالد ترامپ رئیس‌جمهوری سابق آمریکا نشان داد که دلیل کمی وجود دارد که روس‌ها امیدوار باشند که فردی مانند او می‌تواند با مسکو توافق کند. اگر بایدن نشان دهد که تمایل به مصالحه دارد، پوتین باید به این تصمیم برسد که بهترین زمان برای توافق، در دولت فعلی آمریکا است. اکنون زمان محک زدن چنین گزینه‌ای است.
