تیم ملی ایران با مشکلات زیادی در خط دفاعی راهی جام ملت‌های آسیا شد که از همین بازی اول خود را نشان دادند.
بازی اول در هر تورنمنتی بسیار سخت است. هنوز تیم‌ها با شرایط زمین و آب‌وهوای محل برگزاری مسابقات آشنا نشده و ساعت بیولوژیک بازیکنان هنوز تغییر نکرده است. تیم‌ها از یکدیگر شناختی ندارند و درون هر تیم بازیکنان خیلی با هم هماهنگ نیستند. به اصطلاح فوتبالی بدن بازیکنان هنوز باز نشده و فشار بدنسازی و مسابقات باشگاهی هنوز روی بازیکنان هست. به همه این‌ها حساسیت تورنمنت و فشار بازی اول را هم که اضافه کنیم، باید بپذیریم که نمایش یک تیم در بازی اول نمی‌تواند گویای تمام حقایق آن تیم باشد. حتی برای رشته‌های انفرادی هم این قضیه صادق است.
اما چرا باید هشدار مشکلات دفاعی در بازی با فلسطین را جدی گرفت؟ همه می‌دانند که در فوتبال امروز تیم‌ها باید ابتدا دفاع قدرتمندی داشته باشند و گل نخورند تا بعد به دنبال راهی برای گل‌زنی و پیروزی باشند. در دنیای مدرن یک تیم همه با هم دفاع می‌کنند و حتی اگر یک بازیکن وظایف دفاعی خود را درست انجام ندهد، آن تیم موفق نخواهد بود. داشتن دروازه‌بان خوب به شهادت خود قلعه‌نویی در کنفرانس قبل از بازی و به شهادت یحیی گل‌محمدی بعد از قهرمانی فصل قبل پرسپولیس، مهمترین رکن یک تیم است. چرا که او باید در انتها اشتباهات بقیه را جمع و مانع از باز شدن دروازه شود.
ایران به همان اندازه که در ساختار تهاجمی تیم خوبی داشت و تکلیفش قبل از جام مشخص بود، در ساختار دفاعی مشکل داشت! علیرضا بیرانوند در یک سال اخیر سه بار مصدوم شده و از زمین بیرون رفته است، درپرسپولیس هم جانشین ندارد و فشار بازی‌ها را با مصدومیت تحمل می‌کند. رامین رضاییان و مرتضی پورعلی‌گنجی دفاع راست و دفاع میانی فیکس تیم ملی بودند که هر دو به دلیل مصدومیت در روزهای منتهی به جام ملت‌های آسیا خانه‌نشین شدند. مرتضی اگرچه همراه تیم است اما رباط پاره کرده و شانس بازی ندارد. رامین هم در دقایق آخر به زمین آمد تا کم‌کم به اوج برگردد. در دفاع چپ که قلعه‌نویی بین حاج‌صفی و میلاد محمدی مردد بود و محمدحسین کنعانی‌زادگان، دیگر مدافع میانی تیم کشورمان هم در یک ماه اخیر با ورود به حواشی پاداش‌های تیم ملی به پایین‌ترین سطح روحی خود افت کرد.
ما فقط یک شجاع خلیل‌زاده را داشتیم که دیدیم او هم در نیمه اول مصدوم شد و از بازی بیرون رفت. اما این مشکلات پیش از جام ملت‌ها وجود داشت و تیم ملی باید فکری برای حل آن می‌کرد. دیدیم که با خروج شجاع خلیل‌زاده، مجید حسینی به زمین آمد و باز هم ناهماهنگی او با کنعانی‌زادگان در قلب دفاع کار دست ما داد. فلسطین تنها یک بار روی دروازه ما آمد که خودمان توسط سعید عزت‌اللهی به حریف پاس گل دادیم و همان یک توپ وارد دروازه ما شد. در نیمه دوم هم آن‌ها فقط یک شوت بیرون محوطه زدند که بیرانوند گرفت. حال حساب کنید برابر تیم‌های مدعی و بزرگ با این ساختار ناهماهنگ دفاعی چه کار سختی داریم!
در جام جهانی سال قبل مجید حسینی با ناهماهنگی باعث مصدومیت بیرانوند شد. تمام امید ما به زوج هماهنگ شجاع خلیل‌زاده و کنعانی‌زادگان بود که حالا شجاع مصدوم شده و از زمین بیرون رفته، البته امیدواریم به بازی‌های بعدی برسد اما همان‌طور که گفتیم ضعف ساختار دفاعی مربوط به یک نفر نیست. امیدواریم در مراحل حساس بعدی برابر تیم‌های مدعی جام این ضعف به تیم خوب ما آسیب نزند.
