اخبار روز

خبر جدید درباره سقف برداشت از خودپردازها در نوروز ۱۴۰۳ / سقف برداشت به ۶ میلیون تومان می‌رسد؟ با وجود اینکه سقف برداشت از خودپردازها به طور معمول در نزدیکی نوروز افزایش می‌یابد، همچنان خبری از افزایش این سقف در نوروز سال ۱۴۰۳ نیست. به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، هر سال در روزهای ابتدایی اسفند ماه و با نزدیک شدن به تعطیلات نوروز، بانک مرکزی سقف برداشت از خودپردازها را افزایش می‌داد. این در حالیست که با گذشت نیمی از اسفند ماه امسال و تنها دو هفته مانده به نوروز ۱۴۰۳ همچنان خبری از افزایش این سقف توسط بانک مرکزی نیست. تجارت‌نیوز در گزارشی نوشت: با وجود اینکه بانک مرکزی همچنان تصمیم خود مبنی بر افزایش یافتن یا نیافتن سقف برداشت از خودپردازها در روزهای پیش‌رو را اعلام نکرده اما آنچه واضح است، مشکلات بسیار مردم در سال‌های اخیر برای برداشت پول نقد از خودپردازهاست. زیرا نه تنها بسیاری از خودپردازها، خالی از اسکناس هستند، بلکه سقف برداشت اسکناس از خودپردازها هم آن قدر کوتاه است که عملا دردی از مردمی که به پول نقد نیاز دارند را دوا نمی‌کند. ۲۰۰ هزار تومان سال ۸۷ معادل ۶ میلیون تومان امسال شهر..

پیش‌بینی متفاوت درباره حذف قالیباف از ریاست مجلس/ پایداری و شریان از اکثریت می‌افتند؟ فعال سیاسی اصلاح طلب درباره ترکیب‌بندی مجلس گفت: اینکه اراده و تمایل جریان تندرو پایداری و شریان کنار زدن قالیباف و ریاست مجلس است، فرض دوری نیست. آن‌ها تمایل دارند حتی نیروهای نزدیک قالیباف را در این مجلس از ریاست دور کنند. به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، علی باقری، فعال سیاسی اصلاح طلب و مدیرکل سیاسی وزارت کشور دولت اصلاحات درباره رایکال شدن مجلس در دوره دوازدهم گفت: من هنوز این پیش فرض تندروی مجلس را نپذیرفتم. مقداری زود است درباره مواضع مجلس صحبت کرد چون برخی نمایندگان منتخب را به راحتی نمی‌توان قضاوت کرد. آنچه که در عمل رخ خواهد داد هنوز قابل سنجش نیست. درست است که در تهران در انتخابات ۱۶ نماینده منتخب در مرحله اول به چشم می‌آید، همان رایکالیزه شدن مجلس توسط پایداری و شریان است. تهران یک نمادی از فرآیند سیاسی در کشور است و بیشتر به چشم می‌آید. گمان من این است که نتایج انتخابات تهران نماد و نمایه مناسبی برای آنچه که در کل کشور رخ داده نیست. به این لحاظ تندروی کامل مجلس را قبول ندارم. براساس روایت ..

علیرضا خدابخشی از معاونت سیاسی صداوسیما رفت؛محمدعلی صائب سرپرست شد رئیس سازمان صداوسیما در حکمی محمدعلی صائب را به سرپرستی معاونت سیاسی صداوسیما منصوب کرد. به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در حکم جبلی برای محمدعلی صائب آمده است: «ضروری‏ است همه محورهای حکم انتصاب معاون سیاسی بصورت جدی در دستور کار شما و مورد پیگیری مستمر در آن حوزه باشد. تجربه عملیات رسانه‏ ای بی ‏سابقه و گسترده رسانه ملی در انتخابات اخیر نشان داد که شکوفایی ظرفیت ‏های بزرگ با همت و عزم همکاران قابل تحقق است و معاونت سیاسی می‏ تواند در این زمینه یکی از پیشران ‏های رسانه‏ ملی باشد.» رئیس رسانه ملی در پایان از زحمات و تلاش‌های مفید علیرضا خدابخشی که پیش از این معاون سیاسی سازمان صداوسیما بود، تشکر کرده است. محمدعلی صائب از سال ۷۹ تا ۸۹ در سمت‌های خبری رادیو پیام، رادیو جوان و رادیو ایران مشغول فعالیت بودهاست. وی قائم‌مقامی اداره کل پخش اخبار صدا، خبرنگاری در معاونت خبر مرکز خراسان جنوبی تا سال ۹۴، معاونت خبر مرکز خراسان جنوبی تا سال ۹۸ و مسئولیت باشگاه خبرنگاران جوان این استان را نیز در کارنامه رسانه‌ای خود دارد. صائب مدی..

سه شنبه اول ماه رمضان است عضو ستاد استهلال دفتر مقام معظم رهبری گفت: بر اساس پیش‌بینی کارشناسان سه‌شنبه (۲۲ اسفند ۱۴۰۲) اول ماه رمضان است. به گزارش مشرق، حجت الاسلام علیرضا موحد نژاد عضو ستاد استهلال دفتر مقام معظم رهبری، گفت: بر اساس پیش‌بینی کارشناسان هلال ماه روز دوشنبه قابل رؤیت خواهد بود، بنابراین سه‌شنبه (۲۲ اسفند ۱۴۰۲) اول ماه رمضان است.

پیدا و پنهان توزیع متادون در داروخانه‌ها توزیع متادون در سطح داروخانه های منتخب وزارت بهداشت، به محل اعتراض و انتقاد از این تصمیم بدل شده است. به گزارش مشرق، توزیع متادون در سطح ۴۰۰ داروخانه منتخب سازمان غذا و دارو، با انتقاد کارشناسان حوزه ترک اعتیاد همراه شده و نسبت به تبعات چنین تصمیمی هشدار داده‌اند. در همین حال، مستندان قانونی وجود دارد که تصمیم وزارت بهداشت برای توزیع متادون در داروخانه‌ها را زیر سوال می‌برد. زیرا، مطابق مفاد پیوست قانون الحاق دولت ایران به کنوانسیون ۱۹۶۱ ماده واحد مخدر، مصوبات سازمان بهداشت جهانی برای متعهدین لازم الاجرا است. در دستورالعمل ابلاغی آن سازمان در فصل اختصاصی متادون صراحتاً قید شده است نوع تزریقی این دارو صرفاً باید در داروخانه‌های بیمارستانی و نوع خوراکی آن صرفاً باید در مراکز ارائه خدمات درمانی برای اعتیاد عرضه شود و همچنین عرضه آن در داروخانه‌های عادی مطلقاً ممنوع است. این در حالی است که گردش مالی متادون در سال، بالغ بر ۳,۰۰۰ میلیارد تومان برآورد می‌شود که محل ابهام و ایراد نسبت به توزیع این دارو در سطح داروخانه‌های ..

منظور: با اجرای طرح دارویار قاچاق و مصارف ارزی دارو کاهش یافت به گزارش مشرق، داود منظور، رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور، در توئیتر خود با انتشار ویدیویی نوشت: در نشست با وزیر بهداشت و روسای دانشگاه های علوم پزشکی ضمن اشاره به افزایش ۸۰ هزار میلیارد تومانی منابع نظام سلامت نسبت به سال گذشته تاکید کردم با اجرای طرح دارویار، پرداخت یارانه دارو به حلقه آخر انجام می شود و قاچاق و مصارف ارزی داروکاهش یافته است. *بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.

لایحه حجاب برای سومین بار به شورای نگهبان ارسال شد رئیس کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس از ارسال لایحه عفاف و حجاب به شورای نگهبان خبر داد. به گزارش مشرق، حجت الاسلام موسی غضنفرآبادی رئیس کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس شورای اسلامی از ارسال لایحه عفاف و حجاب به شورای نگهبان خبر داد. لایحه عفاف و حجاب در دو مرحله بین مجلس شورای اسلامی و شورای نگهبان رفت و برگشت داشته که این بار سومی است که لایحه عفاف و حجاب به شورای نگهبان ارسال می‌شود. هادی طحان نظیف عضو حقوقدان و سخنگوی شورای نگهبان در نشست خبری که در اواخر بهمن داشته گفته بود که هنوز لایحه عفاف و حجاب از سوی مجلس شورای اسلامی برای بررسی به شورای نگهبان ارسال نشده است.

عکس| سوارز و خواننده مشهور در تولد همسر مسی بیزارپ(Bizarrap)، خواننده مشهور در شب تولد همسر مسی با سوارز ملاقات کرد. به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ لیونل مسی و همسرش آنتونلا روکوزو از کودکی یکدیگر را می شناسند و در سال ۲۰۱۷ به طور رسمی با هم ازدواج کردند و سه پسر با نام های تیاگو، ماتئو و چیرو دارند. اکنون لیونل مسی تولد همسرش را در آمریکا گرفته است و یک جشن ویژه برای او برپا کرده است. یکی از مهمانان این جشن لوییس سوارز، ستاره اروگوئه ای است که در این جشن با بیزارپ(Bizarrap)، خواننده مشهور دیدار کرد وعکس یادگاری گرفت. ۲۵۸۲۵۸

تحلیل روزنامه هم‌میهن :حالا خاتمی و همفکرانش قدر مصباح وخزعلی را می‌دانند/آنها اصول بازی را رعایت می‌کردند / اصولگرایان سنتی، نه راه پس دارند نه پیش انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی و ششمین دوره مجلس خبرگان رهبری در 11 اسفندماه 1402 با هر کیفیتی دست‌کم در دور نخست سپری شد. به گزارش خبرآنلاین نتیجه کمی اغراق‌آمیز و متفاوت‌ از پیش‌بینی‌ها بود. جریان پایداری و دلواپسان اکثریت کرسی‌ها در تهران و برخی شهرهای بزرگ را فراچنگ آوردند. وضعیت پیچیده و نامتعین است؛ حتی پیش از دوران گذار از مجلس ششم به مجلس هفتم. روزنامه هم میهن نوشت:سیدمحمد خاتمی، رئیس‌جمهور پیشین و ایدئولوگ جریان اصلاحات و برخی دیگر از زعمای اصلاح‌طلب و هواداران راست میانه و هاشمی‌رفسنجانی در یک اقدام بدعت‌گونه گویا در انتخابات شرکت نکرده و بدین صورت علناً به ناکارآمدی و ناکافی بودن نهاد انتخابات مبتنی بر نظارت استصوابی شورای نگهبان برای تامین خواست و منافع خود رای داده‌اند. احتمالاً اینان دیگر باور ندارند که چرخش نخبگان و انتقال مسالمت‌آمیز قدرت از طریق صندوق‌های رای ممکن باشد. ساخت و روابط قدرت در دوران پساانقلابی روندی مرکزگرایانه داشته است. دوگانه هویت- غیریت میل به مرکزیت و کانونی شدن را از خویش نشان داده است بر این اساس، در فرایندی فزاینده، جریان اپوزیسیون داخلی به سمت مرکز و کانون قدرت میل نموده و پی‌درپی از سطح و آستانه تحمل مبادی نظارتی فروکاسته شده است. حجم ردصلاحیت مسئولین دولتی و نمایندگان ادوار گذشته مجلس می‌تواند گواهی بر این موضوع باشد. در آغاز انقلاب، گفتمان‌های ملی- مذهبی و لیبرال از یک سو و گفتمان چپ مارکسیستی، قومیت‌گرا و التقاطی از سوی دیگر فعالیت داشتند. اینان مبارزان علیه رژیم پهلوی بودند که اینک مجال و بستر کنش‌گری و فعالیت در عصر پساانقلابی را جست‌وجو می‌کردند. قرار بود در کنار آزادی اقتصادی و آزادی فرهنگی موجود در عصر پهلوی، آزادی سیاسی نیز به دست بیاید. از خرداد ۱۳۶۰ به واسطه تقابل‌ها و کشمکش‌های موجود، عرصه سیاست‌ورزی ایرانیان در چارچوب گفتمان اسلام‌گرا و اسلام سیاسی یا فقاهتی بازتعریف و بازشناسی شد. از این تاریخ به تعبیر مهدی بازرگان «انقلاب ایران در دو حرکت» عینیت یافته و تثبیت شد. حرکت دوم انقلاب اما در پیوستار انتخاباتی خود دگرسازانه‌تر و رادیکال‌تر شد و دگرسازانه و رادیکال‌تر کرد: هم ساخت گفتمانی- پراگماتیک خود هم جریان اپوزیسیون و هم پراتیک سیاسی و پرکتیس اجتماعی را. سنجش سطح ‌اعتماد سیاسی و نسبت آن با سرمایه اجتماعی در ایران نیازمند یک پیمایش و کار پژوهشی حرفه‌ای و جامع است؛ با این حال آنچه پذیرفتنی به نظر می‌آید، از میان رفتن نسبی مرجعیت سران اصلاحات و نیز زعمای اصول‌گرایی سنتی به‌ویژه جامعتین (جامعه روحانیت مبارز و جامعه مدرسین حوزه علمیه قم) علی‌رغم پایایی هژمونی بر شورای نگهبان قانون اساسی است. دوران غول‌ها و استوانه‌ها به سرآمده و عصر رهبران و نخبگانی است که یا چندان کاریزماتیک نیستند و یا فرهمندی نسل اول را ندارند. بزرگان اصول‌گرایی سنتی از زمان محمود احمدی‌نژاد مرجعیت خود را از دست داده‌اند و نخبگان طراز اول اصلاح‌طلب در انتخابات مجلس در اسفندماه ۱۴۰۲ عملاً این موضوع را درک کردند. البته این موضوع تا حد فراوانی نیز محصول تحول و صیرورت جامعه ایرانی و انقلاب اطلاعاتی و ظهور و بروز فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی است که وجه فرامادی و کاریزماتیک و حتی قدسی سیاست‌ورزی در ایران را به شدت تحت‌الشعاع قرار داده است. رهبری سیاسی در ایران بیش از هر زمان دیگر زمینی و عرفی شده است. این امر به صورت جدی یادگار رفتار و دوران ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد است. با این حال، برآیند کابوس‌وار انتخابات اخیر برای اصلاح‌طلبان چیزی جز حاصل انباشت کنش و عمل خود ایشان البته در بستر ظرفیت‌های موجود نبوده است. گذار و از میان بردن مرجعیت و وجه فصل‌الخطاب بودن خاتمی و شرط‌بندی بر روی اسب‌های بازنده در ادوار متعدد در زمره این موارد است. برای نمونه، هرچند حسن روحانی را نمی‌توان در زمره اصلاح‌طلبان قلمداد کرد و باید وی را جزو جریان راست عملگرا دانست، با این حال چیدن همه تخم‌مرغ‌ها در سبد وی خطایی راهبردی بود که سرمایه اجتماعی جریان اصلاحات را به صورت جدی مضمحل کرد؛ «تکرار می‌کنم» که اصلاح‌طلبان در زمین بازی موجود کنشگری و فعالیت کرده و درگیر محدودیت‌ها و عدم‌قطعیت‌های آن هستند. در صحنه جمهوری اسلامی، اصلاح‌طلبان پس از سال 1376 همواره نقش سوپاپ اطمینان را ایفا کرده و عموماً به واسطه فعالیت و ظهور و بروز آن‌ها مدعای قانون‌گرایی، آزادی بیان و انتقاد در جمهوری اسلامی معنا یافته است. چهره ژانوسی قدرت در جمهوری اسلامی در پی انتخابات اسفند 1402، بیش از هر زمان دیگر عیان شده است. گفتمان پنهان قدرت اکنون بیش‌ از پیش به روی صحنه آمده و روابط قدرت حالتی ابتدایی و پیشامدرن به خود گرفته است. به تعبیر اروینگ گافمن از اصحاب مکتب کنش متقابل نمادین و در نظریه نمایشی وی، مرزهای روی صحنه و پشت صحنه به هم ریخته و هاله‌پوشی و داغ ننگ عملاً دچار بازتعریف شده است. قدرت بسیاری از الزامات، ظرافت‌ها، دقایق و پیچیدگی‌های عصر پسامدرن را نداشته و گویی گذار به دوران پیش از انقلاب مشروطیت رخ نموده است. شاید امثال خاتمی آرزو می‌کردند ماشین زمانی داشتند تا به دوران خوش خرداد 76 بازمی‌گشتند؛ آن زمان جریان و گفتمان روبه‌رو و پادگفتمان خود را در کسانی همچون ناطق نوری نماینده راست سنتی و یالثارات و شلمچه از نیروهای انصار حزب‌الله و گروه‌های تندرو می‌دیدند. خواب تلخ برآمدن جریان نواصول‌گرایی در پی انتخابات ریاست‌جمهوری 1384 با نتایج و برون‌داد صندوق‌های رای 1402 برای آنان سنگین‌تر و بدل به یک بختک شده که امید چندانی برای رهایی از آن نیز وجود ندارد. سیدمحمد خاتمی و همفکرانش شاید اکنون قدر امثال مصباح یزدی و خزعلی را بیش از گذشته می‌دانند چراکه ایشان علی‌رغم اتهام «تئوریزه کردن» برخی امور، کف و حداقل اصول قواعد بازی سیاست را به دلایل گوناگون فردی، اخلاقی، فقهی- دینی، اقتصادی و سیاسی- اجتماعی مرعی می‌داشتند. شیخوخیت «اقلیت حقانی» راست سنتی در شرایط موجود، جای خود را به رفتار و رندی اصحاب پایداری و دلواپسانی داده‌اند که حتی صدای اعتراض احمدی‌نژاد را نیز درآورده‌اند. در انتخابات اسفند 1402 «پاجوش‌های کنار چنار بلند» همچون شورای شهر دوم و ریاست‌جمهوری سال 84 بر الگوهای سنتی جریان اصول‌گرایی (راست سنتی و میانه) شوریده و بخش چشمگیری از صندوق‌ها را در انتخاباتی که طبق اعلام برگزارکنندگان مشارکتی حدود 41 درصد را به همراه داشته است، در اختیار گرفتند. اینان شاید نقطه مقابل گفتمان اصلاح‌طلبی و گفتمان راست میانه و عملگرا به سبک کارگزاران، دولت سازندگی و اکبر هاشمی‌رفسنجانی و حسن روحانی قلمداد بشوند. اگر در آغاز انقلاب چپ سنتی یا چپ اسلامی با محوریت امثال میرحسین موسوی در برابر جریان لیبرال نهضت آزادی و جبهه ملی به نمایندگی بازرگان، یزدی، سحابی، امیرانتظام، سنجابی، قطب‌زاده و... شکل گرفته و توسعه یافت، در انتخابات 1402 نیز جریان پاچناری‌ها در برابر گفتمان اصلاحات و حتی الگوی سنتی اصول‌گرایی خروش کرده و آنان را پس زدند. هرچه اصلاح‌طلبان و اصول‌گرایی و راست سنتی کم‌رمق بود، جریان پاچناری‌ها سرحال و قبراق کمپین انتخاباتی خود را به پیش بردند. در شطرنج انتخابات مجلس 1402 جریان اصلاحات در برابر جریان پاچناری‌های دلواپس «مات» و جریان راست سنتی «پات» شدند. مات وضعیت بازنده و پات در بازی شطرنج به وضعیتی بیان می‌شود که یکی از طرفین نه راه پیش دارد و نه راه پس با این تفاوت که پات‌شونده انتخابات اخیر نه به نتیجه مساوی که تقریباً در جایگاه همان بازنده و مات‌شونده قرار گرفته است. پاچناری‌ها همانند آبادگران دهه 80 هم به «پدرخوانده» راست سنتی و هم به «ناپدری» اصلاح‌طلب و کارگزارانی یک «نه» بزرگ گفته و آنان را در بسیاری از سنگرها و میادین درنوردیدند. آنان نشان دادند که اگرچه به تعبیر غلامعلی حدادعادل 24 ساعت مانده به انتخابات سربرآوردند، اما نمی‌خواهند 48 ساعت پس از آن از میدان به در بروند. پیروزی جریان پاچناری‌ها دیگربار نشان داد که نتیجه عدم مشارکت عموماً برتری نیروها و جریان‌های رادیکال بوده و در این میان هرچه شعارها عدالت‌گرایانه‌تر و دگرسازانه‌تر باشد، احتمال موفقیت بیشتر است. در شرایط مشارکت حداکثری عموماً شعارها و وعده‌های نوگرایانه و مبتنی بر آزادی و قانون و در شرایط مشارکت حداقلی و کمینه شعارها و وعده‌های غیریت‌سازانه و عدالت‌گرایانه با اقبال بیشتری روبه‌رو می‌شود. شرایط عدم مشارکت مردم به‌ویژه قشر خاکستری، وضعیت برتری انگاره یا مفاهیم سلبی و نه ایستارها و نشانگان ایجابی است. وضعیت کنونی انتخابات مجلس و خبرگان آینه تمام‌نمای وضعیت سیاسی و اجتماعی ایرانِ امروز است: با همان متغیرها، عدم‌قطعیت‌ها، پیش‌بینی‌ناپذیری‌ها، سناریوها، بازیگران و سیالیت. فقدان جامعه مدنی پویا و داینامیک، مردم را به صورتی بی‌پیرایه در برابر نخبگان و بازیگران قدرت قرار داده است. مردم ایران نه میهمان یک ضیافت حرفه‌ای انتخاباتی بلکه نشستگان بر خوان و سر سفره غذایی آماده و پکیج‌شده هستند. دیگر از آن خوراک‌های فاخر و مجلسی انتخابات‌های دهه 60 و 70 خبری نیست و در این میان سران اصلاحات باید از خود بپرسند که تا چه حد مسئول وضع موجود هستند. به تعبیر کالین مورفی شاید ما در حالت عدم مصالحه سیاسی قرار داریم. صورت‌بندی و روابط قدرت- هویت در ایران کنونی بیش از حد غیرمدون و فردی شده است. این به معنای بازیگری سوژه‌های سیاسی و سوژگی سیاسی نیست، بلکه به معنای عدم ساخت‌یابی و غیرسیستماتیک بودن سازوکارهای موجود است؛ دقیقاً همان چیزی که جریان اصلاحات از اوایل دهه 70 خورشیدی مدعی آن بوده است. به دلیل همین سازوکار غیرمنسجم، ساختارنیافته و غیرسیستماتیک، تحولات و روندهای سیاسی- اجتماعی در ایران بیش از آنکه برایند مستقیم سیستم‌سازی‌ها باشد، از متن و بطن وقایع و اتفاقات سرچشمه می‌گیرد. به همین دلیل نیز شاید این روند مستعد امور شگرف و خلق مواردی از جنس حماسه دوم خرداد 1376 و شگفتی انتخابات 1384 است. در جریان انتخابات‌های اخیر مرجعیت‌های سنتی به حاشیه رانده شده و به نوعی در شرایط آنومی و فقدان مرجعیت (گروه‌های مرجع) به سرمی‌بریم. اجماع نه حول منافع و مفاهیم کل‌نگر که برایند همگرایی و اتفاق مقطعی و موردی نیروها و بازیگران است. باید نگران فردای ایران بود اگر صورت‌بندی‌های سیاسی- اجتماعی سازوکارها و مکانیسم‌های عقلانی و سیستماتیک مناسب‌تری به خود نبیند و در این میان عرصه انتخابات وضعیتی بغرنج‌تر دارد. 23302