سیزدهم بهمن سال ۱۳۹۰ روزی تاریخی و فراموش‌نشدنی برای هواداران هر دو تیم استقلال و پرسپولیس محسوب می‌شود.
هواداران استقلال و پرسپولیس که سیزدهم بهمن سال ۹۰ برای تماشای دربی پایتخت راهی ورزشگاه آزادی می‌شدند، خودشان نمی‌دانستند که قرار است یکی از عجیب‌ترین رویارویی‌های این دو تیم را از نزدیک نظاره‌گر باشند. مسابقه‌ای که در تاریخ جدال‌های آبی و قرمز به یک رویارویی فراموش‌نشدنی تبدیل شد.
استقلال در حالی به مصاف پرسپولیس رفت که تعداد زیادی بازیکن محروم و مصدوم داشت؛ از فرهاد مجیدی که جدا شده بود گرفته تا مجتبی جباری و جی لوید ساموئل! در چنین شرایطی شب قبل از بازی داخل اردوی استقلالی‌ها بر سر بازوبند کاپیتانی هم دعوا شد تا فضا حسابی ملتهب شود. پرسپولیس هم البته وضعیت چندان مناسبی نداشت. مصطفی دنیزلی کمتر از دو ماه بود که سکان هدایت قرمزها را در دست گرفته و کار بسیار دشواری را پیش روی خودش می‌دید.
مسابقه آغاز شد و استقلال با گل میلاد میداوودی جلو افتاد. دقایقی بعد و در اوایل نیمه دوم فریدون زندی گل دوم استقلال را زد تا همه‌چیز برای پنجمین پیروزی این تیم برابر پرسپولیس با سرمربی‌گری پرویز مظلومی مهیا شود. سرمربی استقلال کنار زمین مشت‌هایش را گره کرده بود و آن‌ها را در آسمان می‌چرخاند. کار پرسپولیس با اخراج مرحوم مهرداد اولادی در دقیقه ۶۸ دشوارتر هم شد و تعدادی از هواداران این تیم برای این‌که شکست سرخ‌پوشان را نبینند از ورزشگاه آزادی خارج شدند ولی ناگهان طوفان سرخ آغاز شد؛ ایمون زاید مهاجم اهل لیبی که تا قبل از این مسابقه چیز خاصی از او ندیده بودیم در دقیقه ۸۲ گل اول پرسپولیس را به ثمر رساند، او یک دقیقه پس از این گل برای دومین بار دروازه استقلال را باز کرد تا همه هواداران پرسپولیس هیجان‌زده و شوکه شوند. کار بزرگ زاید در دقایق تلف‌شده با گل سومی که به ثمر رساند تکمیل شد و پرسپولیس با هت‌تریک این مهاجم توانست ۱۰نفره بازی باخته را از استقلال ببرد! اتفاقی که حتی خود پرسپولیسی‌ها هم باورشان نمی‌شد به وقوع پیوسته باشد.
پرسپولیس بازی را برد و آن بازی در تاریخ دربی‌ها به دربی ایمون زاید معروف شد. البته پرویز مظلومی چند سال بعد با اشاره به درگیری قبل از بازی میان چند بازیکن استقلال بر سر بازوبند کاپیتانی مدعی کم‌کاری برخی نفرات در آن دربی شد و تاکید کرد نفرات کم‌کار برابر پرسپولیس را هرگز نمی‌بخشد.
